هيدرولوژي اجتماعي حلقه ي گمشده مديريت پايدار منابع آب در كشاورزي

كمبود فزاينده آب يك چالش بزرگ در پاسخگويي به تقاضاي رو به رشد دائمي براي آب از همه بخش‌ها است. در مناطق خشك و نيمه خشك جهان اين بحران احتمالاً با تأثيرات منفي تغييرات آب و هوايي بر دسترسي كلي آب تشديد خواهد شد. با توجه به محدوديت منابع آب كشور، ضرورت توجه به رويكردهاي مديريت پايدار منابع آب در سياست گذاري ها و برنامه ريزيهاي بهره برداري از آب ضروري است. رويكرد هيدرولوژي اجتماعي يك رويكرد اميدوارانه در مديريت پايدار منابع آب است كه انگيزه مطالعه مروري اين مقاله را فراهم كرده است. اين مقاله مروري بر رويكرد هيدرولوژي اجتماعي در مديريت منابع آب پرداخته است و با استفاده از روش مرور روايتي، اطلاعات توليدشده در سه گروه؛ 1) معرفي هيدرولوژي اجتماعي به عنوان روشي جديد براي مديريت منابع آب، 2) تشريح انواع چارچوب هاي هيدرولوژي اجتماعي، و 3) بررسي نقش هيدرولوژي اجتماعي در مديريت منابع آب كشاورزي، طبقه بندي شدند. طبق بررسي مطالعات صورت گرفته، عليرغم بررسي ابعاد اجتماعي در مطالعات هيدرولوژي اجتماعي، هنوز ابعاد پايداري اجتماعي مورد توجه قرار نگرفته است كه نياز به انجام مطالعات بيشتر مفاهيم پايداري در هيدرولوژي اجتماعي را ضروري مي نمايد.