افزايش زيست تخريب پذيري پليمرهاي كيتوساني با استفاده از موتانت هاي پرتو ديده قارچي

مواد زیست تخریب پذیر در مقایسه با پلاستیك های رایج، علاوه بر كاهش مصرف انرژی در فرآیندتولید، به دلیل تجدید پذیر بالا به عنوان جایگزین مناسب پلاستیك های رایج مطرح شده اند. درتحقیق حاضر به سنتز و بررسی زیست تخریب پذیری پلی آمید ایمید بر پایه ی كیتوزان پرداخته شده است. میزان تخریب پذیری این پلیمر با استفاده از دو گونه از قارچ - تریكودرما ) T. harzianum و T. viride ( و موتانت های پرتو دیده ان مورد بررسی قرار گرفته است. خصوصیات ساختار شیمیایی پلیمرها با استفاده از FT-IR ، XRD و SEM بررسی شد. وزن مولكولی آنزیم های كیتیناز تولیدی با استفاده از آزمون SDS-PAGE تعیین شد. در گونه T. viride جدایه های موتانت T. v M19 ، T. v M1 ، T. v M5 ، T. v M4 و T. v M6 بالاترین میزان فعالیت آنزیم كیتیناز را به خود اختصاص دادند. در گونه T. harzianum جدایه های موتانت T. h M15 ، T. h M11 ، T. h M8 و T. h M6 بالاترین میزان فعالیت آنزیم كیتیناز را به خود اختصاص دادند. نتایج آزمون SDS-PAGE دلالت بر حضور آنزیم های كیتیناز و كیتوزاناز در جدایه های مختلف را داشت. بالاترین فعالیت آنزیمی به ترتیب در جدایه T. v M19 و T. h M15 مشاهده شد كه دارای بالاترین مقادیر آنزیم های اندوكیتینازی ) 42 و KDa 31 ( و آنزیم β-(1,4)-N-acetyl glucoaminidase ( KDa 73 ( بود. نتایج این مطالعه به روشنی نشان می دهد كه القای موتاسیون با پرتوگاما در قارچ تریكودرما منجر به بهبود تولید آنزیم های كیتیناز در قارچ تریكودرما می شود. اندازه گیری فعالیت آنزیمی با استفاده از پلیمر پلی آمید ایمید بر پایه كیتوزان مقادیر بالاتری از فعالیت را در مقایسه با سوبسترای كیتینی نشان داد