شناسايي نقاط ايمن و مراكز اسكان اضطراري در مواقع بحران هاي طبيعي (مطالعه موردي: محله نخل ناخدا و طلابند در منطقه 1 بندرعباس)

شهرها به عنوان مراكز تجمع سرمايه هاي مادي و انساني، در زمان بحران خسارات فراواني را متحمل مي شوند. از جمله عواملي كه شهر را تهديد مي كند، مي توان به عوامل طبيعي (نظير سيل، زلزله، گردباد، طوفان و...) و مخاطرات انساني (تهاجمات دشمن، آشوب هاي داخلي و...) اشاره نمود. هدف اين پژوهش، مكان يابي بهينه اسكان اضطراري و موقت آسيب ديدگان و تامين سرپناه براي بي خانمان ها پس از وقوع بحران است و براي نيل به اين هدف محله نخل ناخدا و طلابند در منطقه 1 شهرداري بندرعباس به عنوان مورد مطالعه انتخاب شد. نوع تحقيق در اين مطالعه توصيفي- تحليلي و ماهيتاً از تحقيقات كاربردي مي باشد. شيوه گردآوري داده ها به صورت كتابخانه اي و اسنادي و همچنين آمار رسمي سازمان ها و ادارات از قبيل شهرداري و سازمان مديريت و برنامه ريزي و برداشت هاي ميداني از سطح محدوده بوده است. براي انجام تحليل از مدل تصميم گيري چندمعياره (MCDM) و تحليل فضايي در (GIS) استفاده شد. براي تعيين ميزان تاثير گذاري هر يك از معيارها و زيرمعيارها پرسشنامه اي در قالب مدل سلسله مراتبي (AHP) تدوين و ارزش نسبي هر معيارها و زيرمعيارها در نرم افزار Expert Choice محاسبه شد، سپس با استفاده از تحليل هاي فضايي، مراكز بهينه جهت اسكان اضطراري در محدوده مورد مطالعه شناسايي شد. نتايج نشان داد مناطقي كه داراي بيشترين ايمني و بالاترين ميزان مطلوبيت هستند عمدتاً در مجاورت معابر اصلي قرار دارند و مناطقي كه داراي كمترين ايمني و پايين ترين ميزان مطلوبيت هستند عمدتاً در مجاورت مسيل خور سنگ كن قرار دارند.