اثربخشي درمان گروهي پذيرش و تعهد بر بارمراقبتي و خودشفقت‌ورزي مراقبين غيررسمي سالمندان داراي بيماري مزمن

زمينه و هدف: نگهداري و حمايت از سالمند بيمار در منزل چالش‌هاي فراواني را براي خانواده ايجاد مي‌كند و مراقبان خانواده به عنوان افراد در معرض خطر، بارمراقبتي زيادي را متحمل مي‌شوند كه ممكن است باعث ايجاد مشكلات رواني و پرخاشگري در افراد شود. درمان پذيرش و تعهد (ACT) مداخله‌اي است كه ممكن است براي اين افراد موثر باشد. اين مطالعه با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بار مراقبتي و خودشفقت‌ورزي مراقبان اصلي سالمندان مبتلا به بيماري‌هاي مزمن شهرستان تويسركان انجام شد. روش بررسي: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي با پيش آزمون، پس آزمون بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه مراقبين سالمندان مبتلا به بيماري مزمن شهرستان تويسركان بود. نمونه‌گيري به صورت در دسترس انجام شد و 40 نفر از افراد واجد شرايط ورود، در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه دموگرافيك، بار مراقبتي زاريت و خوددشفقت‌ورزي نف بود كه در مراحل پيش آزمون، پس آزمون توسط شركت كنندگان تكميل شد. در گروه آزمايش، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در 8 جلسه انجام شد، در حالي كه گروه كنترل درماني دريافت نكرد. براي تجزيه و تحليل داده ها از مانوا استفاده شد. يافته ها: در گروه آزمايش در مرحله پس‌آزمون نسبت به پيش آزمون ، نمرات بار مراقبتي و نمرات خودشفقت‌ورزي افزايش داشت. بين دو گروه كنترل و آزمايش از نظر بارمراقبتي و شفقت‌ورزي تفاوت معنادار وجود دارد (p 0/05). نتيجه گيري: با توجه به نتايج، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به طور موثري بار مراقبتي و پرخاشگري را كاهش داده و باعث افزايش شفقت به خود مراقبين مي‌شود. بنابراين مي‌توان از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد براي به حداقل رساندن آسيب هاي رواني در مراقبين استفاده كرد.