تاثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر پريشاني روانشناختي در مبتلايان به نارسايي قلبي

زمينه و هدف: با افزايش هيجان‌هاي منفي سير پيشرفت بيماري‌هاي قلبي عروقي مي‌توانند بدتر شوند‌. به دليل ماهيت مزمن نارسايي قلبي و عوارض جسماني و روان‌شناختي آن، مبتلايان با تجربه‌ي موقعيت‌هاي تنش‌زاي بيشتر نسبت به افراد سالم، روان‌رنجوري بيشتري تجربه مي‌كنند و به دليل عدم تاثير مطلوب درمان‌هاي پزشكي و مداخلات مكمل رايج بر آنها، اين پژوهش براي تعيين تاثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر پريشاني روان‌شناختي در مبتلايان به نارسايي قلبي، انجام شد. روش بررسي: اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و پيگيري سه ماهه اجرا شد كه جامعه آماري آن مردان ۳۵ تا ۵۵ سال مبتلا به نارسايي قلبي مرحله B مراجعه‌كننده به مراكز درماني شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود. حجم گروه نمونه 30 نفر بود كه با روش هدفمند انتخاب و سپس به‌صورت تصادفي ساده در دو گروه 15 نفري (يك گروه آزمايش و يك گروه گواه) جاي‌گذاري شدند. براي گروه آزمايش، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد هيز و استروهال (۲۰۱۰)، در ۸ جلسه ۹۰ دقيقه‌اي هفتگي اجرا شد. گروه گواه مداخله‌اي دريافت نكرد. جمع‌آوري داده‌ها در سه مرحله‌ي قبل از مداخله، بعد از مداخله و سه ماه پس از اتمام مداخله، با مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (DASS-42) لويبوند و لويبوند (1995)، بود. تاثير مداخله با تحليل كوواريانس تك متغيره بررسي شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان‌دهنده تفاوتي معنادار در مقايسه‌ي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد با گروه گواه در مرحله پس ازمون براي افسردگي (۱5۱9/757=F و 0/001 P)، اضطراب (128/794=F و 0/001 P) و استرس (4۱0/997=F و 0/001 P)، در مبتلايان به نارسايي قلبي بودند. در مرحله پيگيري نيز تفاوتي معنادار در مقايسه‌ي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد با گروه گواه براي افسردگي (400/598=F و 0/001 P)، اضطراب (50/۱۱4=F و 0/001 P) و استرس (260/884=F و 0/001 P)، در مبتلايان به نارسايي قلبي مشاهده شد. نتيجه‌گيري: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، تاثير باثباتي بر كاهش پريشاني روان‌شناختي در مردان مبتلا به نارسايي قلبي داشت و مي‌تواند به‌عنوان مداخله‌اي تاثيرگذار همراه با درمان-هاي رايج پزشكي براي بهبود سلامت روان‌شناختي مبتلايان اجرا شود و تاثير مثبتي بر شدت و پيشرفت پيامدهاي بيماري بگذارد.