نقد و بررسي الگوي هندسي فضاهاي باز در مجموعه هاي دانشگاهي و تاثير آن بر تعاملات دانشجويي

Reviewing the geometric pattern of open spaces in university complexes and its effect on student interactions

چكيده زمينه: امروزه توجه به فضاهاي باز و حياط ها در مجموعه هاي دانشگاهي به منظور ارتقا كيفيت آموزشي از اهميت زيادي برخوردار است. در اين فضا ها ميتوان با عدم پرداخت هزينۀ جديد در همان محيط دانشگاهي بستر متنوع تري در اختيار دانشجويان گذاشت. محوطۀ دانشگاه ها صرفا محل يا مكاني براي درختكاري، باغچه سازي، طراحي فضاهاي نشستن و دسترسي ها نيست بلكه نيازمند دستورالعمل ها و امكاناتي است تا بستر آموزش عالي در آنها شكل بگيرد. هدف: پژوهش حاضر به دنبال بررسي قابليت هاي رفتاري و عملي در فضاهاي باز مجموعه هاي دانشگاهي است و براي دستيابي به اين هدف به مقايسه ي مولفه هاي رفتاري شكل گرفته در حياط هاي چهار دانشگاه: تهران، شهيد بهشتي، يزد و رازي كرمانشاه متمركز است. روش: پژوهش به روش تركيبي ( قياسي و توصيفي تحليلي) انجام شده است. در انتخاب دانشگاه ها تلاش شد نمونه هاي فضاهاي باز با الگوي حياط مركزي، u شكل و غير هندسي استفاده شود. بررسي نمونه ها همراه با تحليل كيفي است. و از تجربيات دانشجويان تحصيل كرده در اين دانشگاه ها بهره گرفته شده است. نتيجه گيري: الگوي فضاهاي باز در پرديس دانشگاه ها كه به شكل حياط مركزي بوده اند موجب تعامل بيشتر دانشجويان در زمينه هاي فعاليت هاي داوطلبانه و گروهي، تبادل اطلاعات فردي، workshop و كارگاه هاي مربوط به رشتۀ تحصيلي آنها شده است.