تحليل كيفيت مسيرهاي پياده روي در محيط دانشگاه رازي

Analysis of the Quality of Walking Paths in Razi University Campus

در چند دهه اخير مساله تاثير كيفيت محيط بر رفتار و روان افراد، جايگاه ويژه اي در علوم مختلف بويژه معماري و شهرسازي يافته است. در اين ميان ارتقاء كيفيت فضاهاي دانشگاهي به سبب نقشي كه در فراهم نمودن بستر مناسب فعاليت هاي آموزشي و پژوهشي دانشجويان دارند، ميتواند جزو سياست هاي راهبردي مديران اين مجموعه ها قرار گيرد. از همين رو، پژوهش حاضر با درك اهميت اين موضوع، به تحليل كيفيت مسيرهاي پياده روي درون محيط پرديس دانشگاه رازي پرداخته است. روش پژوهش، توصيفي تحليلي و مبتني بر مطالعات اسنادي و پيمايش ميداني است. بر اين اساس در گام نخست، 21 متغير كليدي موثر بر كيفيت مسيرهاي پياده روي از منابع معتبر شناسايي شده و سپس به كمك پرسشنامه، نظر كاربران (عمدتا دانشجويان) گردآوري شده است. در ادامه، داده ها در نرم افزار SPSS وارد شده و به كمك مدل هاي آماري (تحليل عاملي اكتشافي و تحليل رگرسيون چندمتغيره خطي) مورد تحليل قرار گرفته اند. مطابق يافته ها، كيفيت مسيرهاي درون دانشگاه متاثر از سه عامل كليدي «كيفيت كالبدي»، «كيفيت عملكردي» و «امنيت محيطي» است كه در اين ميان، كيفيت محيطي و متغيرهاي زيرمجموعه آن، پررنگ ترين اثرگذاري را بر تامين رضايت اوليه دانشجويان ايفا مي نمايد. همچنين نتايج تفصيلي تر بيانگر كمترين رضايت دانشجويان از متغيرهاي «طراحي مخصوص افراد داراي محدوديت هاي حركتي»، «كيفيت و تعداد مبلمان»، «شيب مسير»، «حفاظت اقليمي» و «دسترسي راحت به ساختمان هاي مختلف» در محيط دانشگاه رازي است كه ضروري است در تهيه طرح هاي بهسازي محيط دانشگاه مورد توجه قرار گيرند.