بررسي اثر انعطاف پذيري بستر بر شتاب افتادگي بلوك هاي صلب لاغر تحت بارگذاري رايگر

خلاصه هنگام زلزله های شدید، سازه های لاغر با داشتن فونداسيون سطحي ممكن است بر اثر افزایش لنگر واژگوني دچار برخاستگي یكطرفه از سطح زمين شوند. این پدیده در مورد برخي تجهيزات نيمه صلب صنعتي نيز مشاهده شده است. در طول ساليان اخير مطالعات متعددی جهت تعيين اثر بر خاستگي فونداسيون بر پاسخ غير خطي سازه های لاغر خصوصا در قالب بلوك های صلب انجام شده است. این مطالعات عموماً جهت تعيين ماكزیمم شتاب افتادگي تحت سيكل های سينوس و كسينوس و موج رایكر با استفاده از روش تحليلي بوده و مطالعات جامعي از اثر انعطاف پذیری بستر بر ماكزیمم شتاب افتادگي ارائه نشده است. برخاستگي فونداسيون از روی بستر مي تواند منجر به تغيير پاسخ های سازه گردد. در این تحقيق ماكزیمم شتاب افتادگي بلوك صلب لاغر تحت سيكل هایي با پریود مختلف به صورت عددی محاسبه و در قالب نمودار ارائه شده است. در همين راستا اثر چگالي بلوك برای بستر انعطاف پذیر بررسي شده است. تحليل ها با استفاده از نرم افزار آباكوس انجام شده است و اثرات غير خطي هندسي و اندركنش بلوك صلب و بستر نيز در نظر گرفته شده است . نتایج حاكي از آن است كه در نظر گيری انعظاف پذیر بستر منجر به تغيير پاسخ و ماكزیيم شتاب افتادگي مي گردد. كلمات كلیدی: اندركنش غیر خطی خاك سازه، بلوك صلب، برخاستگی فونداسیون از بستر،