طراحي بهينه ي آرايه ي تُنُك بي افزونگي با فاصله ي ناصحيح ميان عناصر

يكي از روش هايي كه اخيراً براي افزايش تعداد منابع قابل جهت يابي با آرايه اي از حسگرها و كاهش اثر نامطلوبِ تزويج متقابل ميان عناصر آرايه بسيار مورد توجه قرار گرفته است، جهت يابي با استفاده از آرايه ي مجازيِ ايجاد شده با يك آرايه ي تُنُك است. يكي از شناخته شده ترين ساختارها براي آرايه ي تنك ، آرايه ي بي افزونگي است. در آرايه هاي بي افزونگيِ متداول، مكان هر حسگر همواره مضرب صحيحي از نصف طول موج است. در اين مقاله روشي براي طراحي آرايه هاي بي افزونگي بهينه پيشنهاد مي شود كه در آن حسگرها مي توانند در مكان هايي كه مضرب صحيحي از كسري از نصف طول موج است هم قرار گيرند. از آنجا كه براي هر تعداد مشخص از حسگرها، تعداد آرايه هاي بهينه ي بي افزونگي محدود است، استفاده از اين روش باعث افزايش تعداد آرايه هاي بي افزونگي بهينه ي در دسترس مي شود و مي تواند باعث افزايش دقت جهت يابي و كاهش اثر تزويج متقابل شود. علاوه بر روش طراحي آرايه ي بي افزونگي با حداقل طول، روش هاي طراحي آرايه ي بي افزونگي با طول دلخواه و آرايه ي بي افزونگي با كاهش اثر تزويج متقابل و آرايه ي بي افزونگي تركيبي هم در اين مقاله بررسي مي شود. نتايج شبيه سازي ها نشان مي دهند در هنگام جهت يابي منابع، آرايه هاي به دست آمده با روش پيشنهادي مي توانند عملكرد بهتري را نسبت به آرايه هاي موجود داشته باشند.