بررسي رويكرد قابليت اطمينان نرم افزار و معرفي يك مدل آزمون جهت سنجش ميزان اطمينان در يك نرم افزار

Examining the software reliability and introducing a test model to measure the level of reliability in a software

صنعت نرم‌افزار امروزه در حال رشد است و به يك جزء اساسي در زندگي افراد تبديل شده است. نرم‌افزارها، هنگام استفاده به عنوان يك برنامه كاربردي، بايد به مشتري احساس اعتماد (كه به عبارت تكنيكي به «قابليت اطمينان» معروف است) را القا كنند. هر نرم افزار بايد قادر باشد كه وظايف موردنظر را بر اساس شرايط اعلام‌شده براي يك بازه زماني خاص انجام دهد. حفظ قابليت اطمينان نرم‌افزار بسيار حائز اهميت است تا بتوانيم رديابي دقيقي بر روي داده‌هاي حياتي نظير منابع، سرمايه، نيروهاي انساني و غيره داشته باشيم. در يك سيستم كامپيوتري، نرم‌افزار نقشي برابر با سخت‌افزار دارد و بنابراين لازم است كه تحليل و اندازه‌گيري اين دو به‌طور همزمان انجام شود. چالش اصلي براي صنعت، توسعه يك سيستم نرم‌افزاري قابل اطمينان است كه اين فرآيند، زمان و هزينه زيادي را مصرف مي‌كند. قابليت اطمينان نرم‌افزار مي‌تواند با رويكردهاي خاص مانند زمان بين شكست و زمان تا شكست، اندازه‌گيري شود. در اين مقاله از يك آزمون براي سنجش ميزان قابليت اطمينان نرم افزار استفاده مي‌شود كه هدف آن كشف مشكلات در مراحل توسعه نرم افزار در سريع ترين حالت ممكن بوده به نحوي كه نهايتاً سيستم، مطالبات مورد نظر را با قابليت اطمينان بالا، برآورده كند.