شماره ركورد كنفرانس :
5407
عنوان مقاله :
پيشرفت هاي اخير در حسگرهاي الكتروشيميايي و نوري براي تشخيص آنتي بيوتيك هاي تتراسايكلين در نمونه هاي آب و غذا
پديدآورندگان :
عظيمي سليم شميمه azimisalim1995@yahoo.com دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه , عابدي فيروزجاه رضا r.abedi1878@gmail.com دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه , احمدي نشاط neshatahmadi@yahoo.com دانشگاه ازاد اسلامي تبريز
كليدواژه :
آنتي بيوتيك هاي تتراسايكلين , تشخيص حساس و انتخابي , حسگرهاي الكتروشيميايي , حسگرهاي نوري
عنوان كنفرانس :
اولين كنگره ملي ايمني غذا و دارو
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: بقاياي آنتي بيوتيك در مواد غذايي و محيط زيست اثرات مضري بر سلامت انسان و حيوانات دارد. بنابراين، توسعه حسگرها براي تشخيص آنتي بيوتيك ها در سال هاي اخير به موضوعي حياتي تبديل شده است. در ميان انواع مختلف حسگرهاي زيستي، حسگرهاي الكتروشيميايي و نوري به دليل حساسيت بالا، گزينش پذيري و پاسخ سريع توجه زيادي را به خود جلب كرده اند. در اين بررسي، پيشرفتهاي اخير در حسگرهاي الكتروشيميايي و نوري براي تشخيص آنتيبيوتيكهاي تتراسايكلين را خلاصه ميكنيم. ما در مورد اصول و مزاياي حسگرهاي الكتروشيميايي و نوري، و همچنين آخرين پيشرفتها در استراتژيهاي تقويت سيگنال، از جمله نانومواد بحث ميكنيم. علاوه بر اين، چالشها و ديدگاههاي آينده حسگرهاي الكتروشيميايي و نوري را در كاربردهاي دنياي واقعي برجسته ميكنيم. مواد و روش ها: مقالات مرتبط بـا موضـوع مطالعـه در پايگـاههـاي اطلاعـاتي ,ISI Web of Knowledge, PubMed/Medline، Scopus و Google Scholar جستجو شدند و نسبت به جمعآوري مطالعات مرتبط از سـال 2012 تـا 2023 اقـدام شـد و مطالعاتي كه به بررسي مروري و تحقيقاتي حسگرهاي زيستي مبتني بر الكتروشيميايي و نوري، به عنوان روشي هايي بسيار موثر و كارامد، براي تشخيص تتراسايكلين در محصولات غذايي مي پردازد. همچنين، مطالعاتي كه اصول و مكانيسمهاي حسگرهاي زيستي مبتني بر الكتروشيميايي و نوري، مزايا و محدوديتهاي آنها و پيشرفتهاي اخير در توسعه آنها براي تشخيص تتراسايكلين را مورد بحث قرار دادند، وارد مطالعه شدند. نتايج: توسعه حسگرهاي الكتروشيميايي و نوري نشان دهنده پيشرفت قابل توجهي در تشخيص آنتي بيوتيك هاي تتراسايكلين است. اين حسگرها روشي ساده، سريع و مقرون به صرفه براي تشخيص باقيماندههاي تتراسايكلين در نمونههاي مختلف مانند نمونههاي غذايي، محيطي و باليني ارائه ميدهند. حساسيت و گزينش پذيري بالاي اين حسگرها، همراه با توانايي آنها در تشخيص آنتي بيوتيك هاي متعدد تتراسايكلين، آنها را به جايگزيني جذاب براي روش هاي سنتي تشخيص تبديل مي كند. حسگرهاي نوري اما به نسبت سايرين شرايط ويژه تري و بهتري براي كاربرد تشخيص تتراسايكلين دارند. نتيجه گيري: بنابراين، بر اساس نتايج استنباط شده، حسگرهاي الكتروشيميايي و نوري پتانسيا ويژه و اميدواركننده اي براي تشخيص آنتيبيوتيكهاي تتراسايكلين ارائه ميكند. با اين حال، اين روش ها با برخي چالش ها و محدوديت ها در زمينه هاي مختلف مانند نوع نانومواد به كار برده شده مواجه هستند كه اميدواريم در آينده تا حد زيادي مرتفع گردد.