بررسي تغييرات غلظت آمونيوم و نيترات مشتق شده از كود نشاندار N 15 در خاك، در گياه گندم تحت تاثير بازدارنده 3 و 4- دي متيل پيرازول فسفات

به منظور بررسی تغییرات غلظت نیتروژن آمونیومی و نیتراتی مشتق شده از كود نشاندار در خاك، طی رشد گیاه گندم تحت تاثیر بازدارنده 3 - Δ و 4 دی متیلپیرازولفسفات ، آزمایش گلخانهای در قالب طرح بلوك كامل تصادفی با آرایش فاكتوریل شامل پنج رقم مختلف گندم با شاخص متفاوت و فاكتور دوم در سه سطح بدون كود، كود سولفات آمونیوم نشاندار N 15 و كود سولفات آمونیوم نشاندار حاوی DMPP در سه تكرار و در طی سالهای 1393 1392 انجام شد. آزمون آماری دادهها نشان دهنده این مطلب بود كه ژنوتیپهای با شاخص تبعیض ایزوتوپی پایینتر به دلیل سیستم - ریشهای توسعه یافتهتر و سطح جذب گستردهتر آب، از سطوح مقاومت به خشكی بیشتری برخوردار بوده بدین ترتیب توانستهاند درصد بیشتری از عناصر كودی را در مرحله دانهبندی جذب نموده و كارایی مصرف كود نیتروژنی را نیز افزایش دهند. نتایج حاصل از روند تغییرات آمونیوم مشتق شده از كود نشاندار در خاك نشان داد كه ژنوتیپ 1 G 81 میلیگرم در گروه اول، ژنوتیپهای 5 / با میانگین 2 G 2 ، G و 3 G 51 میلیگرم در / با میانگین 5 گروه دوم و ژنوتیپ 4 G 23 در گروه سوم قرار گرفت. نتایج همچنین نشان دهنده همبستگی معنیدار تولید محصول در نتیجه كاربرد / با 95 DMPP بود. تفاوت تولید محصول دانه در ژنوتیپهای 1 G 2 ، G و 3 G بارزتر بوده و این امر نشان میدهد كه كاربرد DMPP در ژنوتیپهای با كلاس پایینتر از نظر مقاومت به خشكی، میتواند افزایش محصول بیشتری را به همراه داشته باشد.