بررسي تاثير سازه‌هاي(مولفه هاي) فردي و اجتماعي بر مديريت و حكمراني پايدار منابع آب زيرزميني (مطالعه موردي دشت همدان – بهار)

مديريت منابع آب زيرزميني يك شرط لازم و حياتي براي دستيابي به حكمراني منابع آب مي باشد. اگرچه اصول حكمراني در زمينه‌هاي مختلف توسعه يافته است، اما دسترسي به آنها براي حكمراني منابع آب تا كنون مغفول مانده است. مديريت آب هاي زيرزميني چالشي است كه تحت تاثير ابعاد مختلف فردي، اجتماعي، زيست محيطي و... قرار ميگيرد. لذا در اين مطالعه به بررسي ابعاد فردي و اجتماعي بر مديريت و حكمراني منابع آب زيرزميني دشت همدان-بهار پرداخته شده است. براي اين منظور از شاخص هاي دانش و اگاهي، نگرش، سرمايه اجتماعي و مديريت منابع آب بر حكمراني منابع آب سازمان OECD استفاده شد. جامعه آماري پژوهش شامل 254 نفر از كشاورزان دشت همدان- بهار بودند. روش جمع‌آوري داده ها با استفاده از روش ميداني و ابزار پرسشنامه انجام پذيرفت و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و Smart PLS.3 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتيجه برازش مدل كلي بر اساس معيار GOF عدد 0/65 را بدست آمد كه نشان از برازش بسيارعالي و قابل قبول مدل مي‌باشد. همچنين نتايج حاصل از آماره آزمون t و ضرايب مسير (β) نشان داد كه سازههاي سرمايه اجتماعي و دانش و آگاهي و نگرش از طريق ميانجي‌گري مديريت منابع آب، به ترتيب با مقادير 0.64، 0.16 . 0.12 بيشترين و قويترين تأثير را بر حكمراني منابع آب زيرزميني دشت همدان – بهار دارا مي‌باشند. بنابراين، توجه و تقويت سرمايه اجتماعي افراد و جوامع محلي از طريق ارتقاء مهارت‌هاي اجتماعي، توانمندي‌هاي سازماني، توانمندسازي مشاركتي و افزايش آگاهي جامعه درباره مسائل آب و روش‌هاي مديريت، مي توان به ايجاد يك چرخه حكمراني مناسب و موثر دست يافت.