آموزش تحليل رفتار متقابل و ابعاد بهزيستي روانشناختي دانش آموزان

هدف اصلی این پژوهش اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر بهزیستی روانشناختی و ابعاد آن در دانش آموزان دختر پیش دانشگاهی شهر تهران بود. طرح پژوهش نیمه تجربیه با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماری كلیه دانش آموزان دختر مقطع پیش دانشگاهی منطقه 3 شهر كرج است كه در سال تحصیلی 1393-1392 مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری شامل 30 نفر دانش آموز دختر مقطع پیش دانشگاهی بودند كه در آزمون بهزیستی روانشناختی نمره پایینی كسب كرده بودند. به طور تصادفی 15 نفر در گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه كنترل جایگزین شدند. سپس به تصادف برای یكی از این دوگروه (گروه آزمایش) طی 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش تحلیل رفتار متقابل برگزار گردید، در صورتی كه برای گروه كنترل هیچ جلسه ای برگزار نشد. ابزار پژوهش پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1989) با 18 سوال و شش خرده مقیاس (پذیرش خود، روابط مثبت با دیگران، خودمختاری، تسلط بر محیط، زندگی هدفمند و رشد فردی) بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل كوواریانس چند متغیره استفاده شد. داده ها نشان داد كه آموزش تحلیل رفتار متقابل، نمره كلی بهزیستی روانشناختی و ابعاد آن را به طور معناداری در پس آزمون افزایش داده است. نتیجه بدست آمده از این تحلیل نشان می دهد كه آموزش تحلیل رفتار متقابل بر بهزیستی روانشناختی و زیرمقیاس های آن تأثیرگذار است.