تجزيه تحليل الگوهاي پيش بيني آسايش حرارتي جهت استفاده در ساختمانهاي اداري ايران

بحران انرژی و پایان پذیری منابع فسیلی از یك سو و مشكلات زیست محیطی ناشی از مصرف سوخت های فسیلی از سوی دیگر، باعث انگیزش كشورهای مختلف در زمینه كاهش مصرف انرژی، استفاده از انرژی های تجدید پذیر و نیز ارائه راه كارهای نوین در جهت بهینه سازی مصرف انرژی، خصوصا در بخش ساختمان شده است كه بخش قابل توجهی از انرژی مصرفی را در هر كشوری به خود اختصاص می دهد. ساختمان های اداری در ایران فاقد الگوی مشخصی جهت تأمین آسایش حرارتی كارمندان آن می باشد كه این امر سبب نارضایتی حرارتی و عدم كارایی مفید آنان شده است. هم چنین عدم استفاده از یك محدوده آسایش حرارتی مشخص در این گونه ساختمان ها، سبب ایجاد شرایط نامناسب حرارتی (گرمایش و سرمایش بیش از حد لازم) می شود. كه خود عامل مصرف بیش از حد انرژی فسیلی است. بنابراین با پیش بینی محدوده آسایش حرارتی در ساختمان های اداری می توان ضمن ایجاد رضایتمندی حرارتی تا حدود زیادی مصرف انرژی را در انها كاهش داد و از هدر رفت آن جلوگیری كرد . این مقاله بر آن است تا با بررسی متد های مختلف تعیین محدوده آسایش حرارتی ، الگوی مناسب جهت پیش بینی محدوده آسایش حرارتی را در ساختمان های اداری ایران تعیین نماید.