بررسي اشتغال زنان در فرهنگ مردم شهر كرمان

از آنجا كه تاكنون شخصیت كاري زن در اجتماع و اشتغال و پیامدهاي آن به گونه اي بایسته در ایران مورد پژوهش قرار نگرفته، این مقاله می كوشد با تكیه بر نقش هاي فرهنگی زنان كرمان در نظامهاي گونه گون ملی براي این پرسش، پاسخی مناسب بیابد كه آیا كار براي زن در هر دوره تاریخی و شرایط گونه گون اجتماعی فرهنگی ضروري است یا خیر؟ شواهد نشان میدهد كه در گذشته اي نه چندان دور مادر تباري در نظام كلان خانواده ایرانی ارزش محسوب میشد، اما با تصاحب ابزارهاي تولید زنان نیز به حاشیه راندند تا جایی كه زنان بخشی از ابزار محسوب شدند و این مقارن با زمانی بود كه دوران بردگی آغاز شد. سپس پایین بودن نرخ جمعیت و به تبع آن كمبود نیروي كار، زنان را به عرصه استثمار جسمی كشانید كه با انحصار آب، زمین و محصولات از خودبیگانگی انسان بر انسان از یكسو و سلطه فرهنگ بر زن از سوي دیگر به ستم مضاعف منجر گردید. بدینسان اراده زن در انتخاب محدود و محصور شده و او از مشاركت در عرصه تولید خلاق اجتماعی محروم گردید. این مقاله با تكیه بر نظریه كاركردگرایی ساختاري پارسونز ، رادكلیف براون و تطورگرایی با تاكید بر روش تحلیل محتوا با شیوه گردآوري اطلاعات :مطالعاتی كتابخانهاي و میدانی (مصاحبه و مشاهده مشاركتی) تنظیم گردیده است.