اثر تغيير اقليم بر رواناب حاصله از بارندگي در حوضه آبريز كاشمر در سال 2020

در سالهاي اخير با افزايش جمعيت و پيشرفتهاي تكنولوژي، استفاده بيرويه سوختهاي فسيلي، موجب افزايش گازهاي گلخانهاي در جو شده است. افزايش غلظت اين گازها در جو منجر به افزايش متوسط دماي كره زمين و به تبع آن تغييرات اقليمي ميشود. تغيير شرايط اقليمي بر الگوي بارش تاثير گذارده و ميزان رواناب را متحول مينمايد كه اين امر چالشهايي در حوضه سطوح آبگير باران بوجود خواهد آورد. بنابراين با توجه به محدوديت منابع آبي در شرق كشور ، مقدار رواناب محاسبه شده براي منطقه كاشمر ميتواند مبنايي براي سياست گذاري در جهت پيشگيري از شرايط بحراني در مديريت آتي انتقال آب باشد. مديريت منابع آبي موجود در هر دوره، ميتواند امنيت شرب وكشاورزي و در نتيجه امنيت غذايي نسلهاي آينده را تامين كرد. يكي از اركان طراحي ظرفيت سيستمهاي انتقال آب و مطالعات هيدرولوژيكي، تعيين دقيق و صحيح مقدار رواناب حاصله از باران ميباشد. در اين مطالعه سعي شده است به منظور دستيابي به رواناب، در ابتدا دادههاي اقليمي از سال 1986 تا 2005 ايستگاه سينوپتيك مورد آزمون همگني، كيفيت سنجي قرار گرفت. سپس با انجام روند يابي با استفاده از روش كوروليشن كندال، شيب منحني تغييرات پارامتر جمع بارش ساليانه در طول دوره آماري بدست آمد و با استفاده از آن معادله رگرسيون خطي، بارش در سال 2020 پيش بيني شد و با استفاده از روش كتاين، رواناب بدست آمد. نتايج نشان داد كه ميزان رواناب حوضه آبريز كاشمر در دوره 2005 تا 2020 در حدود 56 % ميزان فعلي است.