افزايش استحصال منابع آب سطحي و زيرزميني حوضه هاي آبريز به كمك فناوري باروري ابرها (استان كرمان)

كاهش میزان بارش در سال 04 درصدی بارشهای جوی نسبت به 32كاهش های اخیر بخصوص طی سال -78 های آبی و كاهش ذخیره آب سدهای كشور كمبود آب چشمگیری را در كشور ایجاد كرده است. از این رو در دهه 78-77 و 78 های اخیر مطالعاتی در ارتباط با افزایش بارش و تولید آب شرب به منظور تأمین آب مصرفی مورد توجه قرار گرفته كه از میان آن ها می توان به فن آوری بارورسازی ابرها، استحصال آب از مه، شیرین ‌ سازی آب دریا و ...اشاره نمود كه هر یك با توجه به محدودیت های فنی و اقتصادی در مناطق مختلفی از جهان مورد توجه قرار گرفته اند. همچنین در سال های اخیر بحث بارورسازی ابرها با توجه به ارزیابی مثبت اثرات آن، مورد توجه مسؤولان كشورمان نیز واقع شده است. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی اثر بارورسازی ابرها بر افزایش بارش و به تبع آن افزایش استحصال منابع آب سطحی و زیرزمینی در حوضه می 29-23 های آبریز استان كرمان در سال آبی باشد. به این منظور از روش رگرسیون تاریخی جهت بررسی اثر بارورسازی ابر بر افزایش بارش استفاده شد. سپس با استفاده از ویژگی های توپوگرافی و بافت خاك و كاربری اراضی حوضه آبریز ضریب رواناب و نفوذ تعیین گردیدد و نهایتا میزان استحصال آب سطحی و زیرزمینی توسط فناوری باروری ابرها محاسبه گردید. نتایج نشان داد كه در اثر بارورسازی ابر در حوضه آبریز استان كرمان در سال آبی میلیون مترمكعب افزایش تولید منابع آب سطحی و زیرزمینی در پی داشته 22/8 و 29/9 % افزایش بارش و به ترتیب 22 ،29-23 است. بنابراین تكنیك بارورسازی ابر به عنوان یكی از راهكارهای موثر در جهت مدیریت پایدار در حوضه های آبریز كشور پیشنهاد می شود.