سواد رسانه اي در نظام هاي آموزشي ايران ، كانادا و ژاپن

اين پژوهش باهدف معرفت شناسي سواد رسانه اي در نظام آموزشي كانادا و ژاپن به‌منظور ارائه ي الگوي بومي‌سازي سواد رسانه اي در ايران انجام‌گرفته است. روش پژوهش، زمينه اي و از نوع تحقيقات كاربردي، و ازنظر نوع داده ها كيفي ازنظر نحوه اجرا توصيفي است. جامعه ي آماري پژوهش حاضر شامل دو گروه است. گروه نخست متخصصان سواد رسانه اي، برنامه ريزان آموزشي و معلمان سواد رسانه اي كه در جلسات تخصصي شركت كرده بودند كه از آن‌ها براي تعيين عناصر جهت طراحي الگوي مطلوب، مصاحبه به عمل آمد. گروه دوم كارشناسان سواد رسانه بودند كه براي اعتبار الگوي بومي‌سازي شده استفاده شد. حجم نمونه براي مصاحبه 25 نفر و براي اعتبار سنجي الگو 35 نفر استفاده‌شده. روش تجزيه‌وتحليل شامل سه مرحله‌ي كدگذاري باز، محوري و انتخابي انجام و به شيوه تحليل مضمون يافته در قالب شبكه ي مضامين پايه، سازمان‌دهي شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي دهد برنامه ي درسي مدنظر شامل يك مضمون فراگير،7 مضمون سازمان دهنده است.1- هدف ها: دانش، نگرش. 2-محتوا: فعاليت محور، منطقي و صحيح بود.3-راهبردهاي يادگيري و مواد آموزشي: ارتباط با موضوع و كاربردي بودن.4-فعاليت‌هاي يادگيري، ارتباط، هدف‌هاي برنامه درسي پرورش مهارت‌هاي سطوح عالي.5-نقش يادگيرنده: فعال اجتماعي وخلاق بودن.6-نقش معلم: راهنما، مشاوروتسهيل گر.7-ارزشيابي: منطقي بودن و مبتني بر شواهد. مطالعه نشان داد نظام آموزشي كانادا و ژاپن، حكايت از روش معقول و سيستماتيك مي‌كند اما در ايران هنوز اجراي الگوي مطلوب جاي تأمل و بازنگري دارد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه-معرفت‌شناسي سواد رسانه‌اي داراي 2 درون‌مايه مهم شامل نهاد آموزش‌وپرورش و صداوسيماست كه به‌عنوان عوامل تأثيرگذار در زندگي مخاطبان موردتوجه است.