اثر تغيير فواصل قائم بين مهاري ها بر تغييرمكان هاي ديواره گود

خلاصه برای احداث گودهای ایمن و پایدار روشهای مختلفي وجود دارد كه یكي از پركاربردترین این روشها استفاده از سيستم مهاری است. در طرح پایدارسازی گود به روش مهاری علاوه بر طراحي طول و قطر)یا تعداد رشتهها در مهارهای از نوع استرند(، طراحي فواصل بين مهاریها نيز از اهميت بسياری برخوردار است و در بيشتر طرحهای اجرایي خصوصا در ایران فاصله بين مهارها به 1 متر محدود ميشود. در اینجا سعي شدهاست تا به كمك نرمافزار GeoStudio و ABAQUS ،4/5 ، اثر افزایش فاصله بر تغييرمكانهای دیوارهی گود و نيز پایداری كلي از طریق مقایسهی نتایج طرحهای 1 6 و 8 متری مورد بررسي قرار گيرد و جهت بررسي اثر شاتكریت در كنترل تغييرمكانها، این مدلها با دو ضخامت 01 و 01 سانتيمتری برای شاتكریت مورد تحليل قرار گرفتند. سایر خصوصيات طرحها حتيالامكان یكسان در نظر گرفته شد. با مقایسهی نتایج بدست آمده مشخص شد كه در صورت برابری ضرایب اطمينان طرحها تغيير فواصل مهارها تاثير قابل ملاحظهای بر حداكثر جابجایي دیواره ندارد. همچنين اثر تغيير ضخامت شاتكریت تنها در فواصل بين مهاریها در تراز های پایيني به مقدار جزیي قابل مشاهده است. كلمات كلیدی: گودبرداری عمیق، مهاری، تغییرمكان افقی دیواره، مدلسازی عددی