فن آوري VGI و كيوتوريسم ؛ گامي مهم در مديريت امنيت گردشگري در ناحيه جنوب شرق ايران

فناوری های ارتباطی، مكان مبنا و استفاده از داده های اشتراكی از راه دور از چند سال گذشته به تدریج، رواج گسترده ای پیدا كرد. یكی از كاربردهای مهم این فناوری ها می تواند در حوزه های امنیتی و مدیریت گردشگری مطرح شود. نواحی جنوب شرق كشور مانند مناطق ساحلی چابهار، منطقه سیستان و غیره، علیرغم اینكه دارای جاذبه های متعدد اكوتوریستی و تاریخی است، اما وجود ناامنی های سیاسی و تهدیدات و خطرات بالقوه و بالفعل طبیعی و انسانی در منطقه، موجب شده است تا بهره گیری كامل از ظرفیت های منطقه به منظور توسعه گردشگری صورت نگرفته و به عنوان یك عامل تهدیدزا در بازار گردشگری كشور معرفی شود. لازمه مدیریت و كنترل امنیت در منطقه، داشتن داده های ضروری و لحظه ای و آگاهی لحظه ای و مكان محور گردشگران و اجزای سیستم گردشگری از آن می باشد. به همین منظور در این تحقیق، مدل و فرایندی را با استفاده از فناوری VGI و كیوتوریسم به منظور نیل به چنین هدفی ارائه شده است. در این فرایند، گردشگران ورودی و فعالان عرصه گردشگری، به ناحیه از طریق ابزارهای ارتباط از راه دور، خطرات و تهدیداتی كه به درجات مختلف با آن رو به رو می شوند را از طریق دستگاه های مختلف به صورت مكان مبنا، به مراكز مدیریت امنیتی و مدیریت بحران به صورت اشتراكی و لحظه ای گزارش می كنند و در این مراكز از طریق داده های اشتراكی گردشگران و داده های دیگر، نقشه امنیتی گردشگری در منطقه تهیه شده و سپس با استفاده از فناوری كیوتوریسم، به صورت مكانی و به شكل فیزیكی و مجازی در اختیار گردشگران و فعالان قرار داده می شود. این مدل می تواند به صورت مطلوبی امنیت پایدار گردشگران در ناحیه جنوب شرق كشور را مدیریت و آن را به محیطی امن تبدیل نماید.