نقش سازه هاي آبخيزداري در كاهش فرسايش و رسوب؛ مطالعه موردي حوزه كوشك آباد خراسان رضوي ايران

ارزیابی پروژه های آبخیزداری امروزه از بنیادی ترین مسائلی است كه در كشورها به منظور برنامه ریزی های آینده در زمینه طرح های اجرایی و مدیریت منابع طبیعی انجام می گیرد. با توجه به نبود تجهیزات لازم به منظور اندازه گیری و ثبت تغییرات ایجاد شده در وضعیت سیلاب، فرسایش و رسوب حوزه های آبخیز بهره گیری از مدل های توزیعی هیدرولوژیكی جهت همانندسازی رفتار حوزه در پیش و پس از فعالیت های آبخیزداری ابزاری كارآمد در دستیابی به این هدف ها می باشد. بر این پایه تحقیق با هدف ارزیابی تاثیر فعالیت های آبخیزداری اجرا شده بر روی زمان تمركز و شماره منحنی حوزه در حوزه آبخیز كن در استان تهران با استفاده از مدل HEC هیدرولوژیك HEC - انجام شده است. به این منظور مدل HMS با داده ، -HMS های مشاهده ای، واسنجی و اعتباریابی شد. سپس برای تعیین سازه های اصلاحی، زمان تمركز در شرایط پیش و پس از اجرای فعالیت ها محاسبه و نیز در بازدیدهای مكرر صحرایی میزان بهبود پوشش گیاهی و ارتقاء وضعیت هیدرولوژیك حوزه با بهره محاسبه و با اعمال تغییرات ایجاد شده در SCS گیری از روش ورودی های مدل اقدام به همانندسازی رفتار سیلاب برای رخدادهای موجود شد. در ادامه برای تعیین پاسخ حوزه در برابر رگبارهای طرح با اعمال تغییرات ایجاد شده در ورودی های مدل اقدام به همانندسازی رفتار سیلاب برای بارش های با دوره بازگشت ،5 ،2 های ساله در پیش و پس از فعالیت 144 و 54 ،14 های آبخیزداری شد. نتایج نشان داد كه فعالیت های مكانیكی در افزایش زمان تمركز حوزه نقش ناچیزی داشته و فعالیت در حوزه شده است، 3/1 های زیستی باعث كاهش شماره منحنی بطور میانگین به میزان بررسی % در 11% و 21 های صورت گرفته نشان داد كه این تاثیرات باعث كاهش دبی اوج و حجم سیلاب به ترتیب به میزان میانگین حوزه می شود.