بررسي رابطه صفات شخصيتي با ميزان شادماني دانش آموزان دختر ناحيه يك شهر اصفهان

هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي رابطه صفات شخصيتي با ميزان شادماني دانشآموزان و همچنين مقايسه ميزان شادماني در صفات مختلف شخصيتي دبيرستانهاي ناحيه يك شهر اصفهان ميباشد. روش پژوهش توصيفي بوده است و در اين پژوهش ، ابتدا فهرستي از كليه دبيرستانهاي دخترانه ناحيه يك شهر اصفهان تهيه گرديد و سپس از بين آنها مدارسي بطور تصادفي ساده انتخاب شد. در مدارس فوق ، از بين دانشآموزان 41 الي 41 ساله تعداد صد نفر به شيوۀ تصادفي ساده انتخاب شدند سپس پرسشنامه صفات شخصيتي آيزنك توسط آنها تكميل شد و همزمان پرسشنامه شادماني آكسفورد نيز به آنها ارائه گرديد. بعد از جمع آوري اطلاعات, دادهها با روش آماري آزمون همبستگي ) Pearson Correlation ( و آزمون t –student انجام شد و سپس با برنامه كامپيوتري SPSS مورد تحليل قرار گرفت و نتايج زير حاصل گرديد ميزان شادماني در افراد درونگرا و برونگرا با يكديگر متفاوت بود كه پس از بررسي ميانگينها به اين نتيجه رسيديم كه ميزان شادماني در دانشآموزان برونگرا بيش از دانشآموزان درونگرا است . ميزان شادماني در افراد داراي مشخصه ثبات هيجاني و روانرنجورگرا با يكديگر متفاوت بود كه پس از بررسي ميانگينها به اين نتيجه رسيديم كه ميزان شادماني در دانشآموزان داراي مشخصه ثبات هيجاني بيش از دانشآموزان داراي مشخصه روانرنجورگرا است وبين روان پريش گرايي و ميزان شادماني رابطهي معنادار وجود ندارد.