تأثير خشكسالي بر توسعه اراضي بياباني استان يزد

تنوع از ويژگيهاي ذاتي اقليم ايران است وخشكسالي يكي از زيانبارترين پديده هاي طبيعي است كه تعداد و فراواني اين پديده بيش از سايرحوادث طبيعي بوده است. با عنايت به شرايط خاص استان يزد كه حجم زيادي از بارش ها بصورت رگبار و با پراكنش نامناسب زماني ومكاني ميباشد لذا باعث بوجود آمدن سيلاب در بارندگي ها و از سوي ديگرتبديل سطح وسيعي از مراتع ضعيف استان به اراضي بياباني گرديده است. هدف از اين تحقيق بررسي تأثيرخشكسالي برتبديل اراضي مرتعي ضعيف استان به اراضي بياباني وارائه راهكار عملي جهت جلوگيري از اين روند ميباشد.دراين مقاله ضمن بررسي روند كاهش بارندگي در 11 سال اخير در استان يزد، تاثير بروز خشكسالي برتوسعه بيابان) تخريب سرزمين( ازطريق تفسيرعكسهاي هوايي و تصاوير ماهواره اي بصورت علمي بررسي ميشود وراهكارهاي عملي جهت بهره برداري بهينه از 1/ كمترين ميزان بارندگي ارائه ميگردد.بابررسي هاي صورت گرفته، دراستان يزد 1 ميليون هكتار اراضي مرتعي ضعيف تا 0ميليون هكتار ازاين اراضي به بيابان تبديل شده است واين / متوسط وجود دارد كه باتوجه به بروز خشكساليهاي اخير 1 روند ادامه دارد. ازنتايج اين تحقيق ارائه راهكارازطريق ذخيره نزولات فصلي با استفاده ازروشهاي علمي وتلفيق آن با دانش بومي است. با اجراي اين روش ضمن بهره برداري ازكمترين ميزان بارندگي ازتوسعه اراضي بياباني استان جلوگيري بعمل ميآيد. طرح فوق دربخشي ازمراتع استان اجرا ونتايج موفقيت آميزي دربرداشته است.