مكان يابي مناطق مناسب براي اجراي پخش سيلاب با استفاده از GIS و مدل رياضي بولين

بخش عمده اي از كشور ايران جزء مناطق خشك و نيمه خشك محسوب مي شود و آب به عنوان يك عامل محدودكننده فعاليتهاي بشر در اين مناطق به شمار مي آيد. وجود سيلاب هاي مخرب و كمبود آب در اين مناطق، لزوم مهارسيلاب ها را ايجاب ميكند. پخش سيلاب يك استراتژي مناسب براي مهار سيلاب و بهره وري از آن است. تعيين عرصه هاي مناسب براي پخش سيلاب و وارد كردن آب به يك سازند نفوذپذير، يكي از مهمترين عوامل تعيين كننده موفقيت طرح هاي پخش سيلاب است( 2). از اين رو در اين تحقيق سعي شده تا با تلفيق سيستم اطلاعات جغرافيايي و مدل رياضي بولين مناسب ترين عرصه ها براي اجراي عمليات پخش سيلاب در حوزه اي آبخيز، در نزديكي دشت ابراهيم آباد شهرستان مهريز، شناسايي شوند. بدين منظور ابتدا داده هاي 7 پارامتر تاثير گذار - شيب، زمين شناسي، ضخامت آبرفت، ژئومورفولوژي، كاربري مناطق (AND آماده سازي گرديد و سپس با بكارگيري مدل بولين (اپراتور GIS اراضي، خاك، طبقات ارتفاعي- منطقه مورد مطالعه، در محيط مناسب و نامناسب پخش سيلاب در هر لايه تعيين و با رويهم اندازي، نقشه نهايي مكان هاي مناسب ترسيم گرديد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه و واحدهاي ژئومورفولوژيكي پديمنتي با شيب كمتر از 3 Qt2,Qt مناطق كاملا مناسب براي تغذيه آبخوان ها، اغلب در نهشته هاي كواترنري 3 درصد واقع شده اند.