كاربرد دانش سنتي ساخت آب انبارهاي قديمي در ذخيره سازي آب باران

در سالهاي اخير فعاليت هاي زيادي درخصوص انجام عمليات استحصال آب باران از سطوح آبگير باران در مناطق شهري و روستايي انجام شده است. آب انبار كه با استفاده از دانش بومي در نقاط مختلف ايران براي استحصال و ذخيره سازي آب باران از قديم الايام مورد استفاده قرار مي گرفته است الگوي مناسبي براي ذخيره سازي آب در مناطق خشك مي باشند. آب انبار براي ذخيره سازي حجم محدودي از آب با هدف استفاده شرب انسان يا دام مورد استفاده قرار مي گيرد. چنانچه اين شيوه از ذخيره سازي آب براي حجم زياد آب مد نظر باشد، نياز به انجام اصلاحاتي در اجزاء و روش ساخت و بهره برداري مي باشد. در طرح "ارزيابي امكان استحصال آب باران براي تأمين بخشي از آب مورد نياز فضاي سبز" با توجه به اينكه حجم ذخيره سازي آب چندين برابر حجم آب انبارهاي معمول مي باشد، تلاش گرديد ضمن استفاده از دانش بومي ساخت آب انبارها، اصلاحات نيز در طرح و شيوه ساخت آنها بعمل آيد تا امكان ذخيره سازي حجم آب 1200 متر مكعب فراهم آيد. استفاده از آجر، طاق ضربي و شفته آهك براي آب بندي بستر و ديواره ها مواردي است كه در ساخت آب انبارها معمول مي باشد. ساخت رسوبگير، انجام آزمايشات مكانيك خاك و احداث ايستگاه پمپاژ از جمله اصلاحاتي است كه نسبت به آب انبارهاي معمول لحاظ شده است. گذشت پنج سال از احداث و بهره برداري از اين مخازن نشان داده است كه در ذخيره سازي آب مناسب عمل كرده است.