تحليل فضايي سطح توسعه يافتگي استان كهكلويه و بوير احمد با استفاده از روش تصميم گيري چند شاخصه

سنجش سطح توسعه یافتگی واحدهای منطقه ای در هر كشور امری مهم در زمینه برنامه ریزی منطقه ای و سیاستگذاری توسعه به شمار می رود كه در عین حال، عاملی كلیدی برای تخصیص منابع مختلف نیز محسوب می شود و اولویت اقدامات برای ارتقای سطح زندگی را معلوم می دارد و هر یك از این شاخص ها دارای ارزش و اهمیت خاصی می باشند . روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده .در این راستا روش سطح بندی در این پژوهش به كار گیری روش های MCDM است كه می تواند در یكپاچه نمودن فرآیند ارزیابی شاخص های مختلف راهگشا باشد . هدف پژوهش تحلیل فضایی سطح توسعه یافتگی در حوضه های مختلف آموزشی،بهداشتی،كشاورزی و مسكن می باشد كه مجموعآ شامل 47 شاخص است،سپس وزن شاخص ها را با استفاده از روش LINMAP و MATH LAB تعیین و در اخر از نظر سطح توسعه، شهرستان ها در 3 گروه تقسیم بندی شده اند.نتایج نشان داده كه استان با مشكل نابرابری های منطقه ای مواجه است طوری كه از بین 7 شهرستان استان،سه شهرستان در سطح نسبتاً محروم و 2 شهرستان در سطح متوسط توسعه قرارگرفته اند.نهایتا این مناطق نیازمند توجه و اتخاذ تصمیمات ویژه برای رفع محرومیتهای موجود می باشند و به عنوان اولویت اول برنامه ریزی توسعه پیشنهاد می شوند