اهميت و نقش پياده راه در توسعه گردشگري مطالعه موردي: پياده راه تربيت

پیاده روی، ساده ترین شكل جابجایی انسان در محیط است كه در مقایسه با سایر اشكال جابجایی انسان نظیر استفاده از اتومبیل شخصی یا وسایل حمل و نقل عمومی علاوه بر جابجایی فرصت برخورد چهره به چهره، تعاملات اجتماعی و ارتباط تنگاتنگ انسان با محیط اطراف خود را فراهم می آورد. ایجاد محورهای پیاده بعنوان روشی برای تضمین، تسهیل و تاكید حضور انسان در شهر، افزایش سرزندگی مراكز شهری و تقویت روح جمعی و حیات مدنی شهر را به ارمغان خواهد آورد. پیاده راه ها بعنوان بهترین بستر حیاط شهری مطرح می باشند. متناسب با میزان مطلوبیت محورهای پیاده از حیث ایمنی و كاربری موجود در آنها، می توانند محلی باشند كه شهر در آنها به نمایش در می آید. مطالعه حاضر شناختی است نسبتا جامع به پدیده پیاده روی كه در قالب مطالعه نمونه موردی صورت می پذیرد. در این مقاله تاثیر پیاده راه ها در جذب گردشگر در بافتهای تاریخی بررسی شده است. امروزه صنعت گردشگری به عنوان یك صنعت پیشرو در جهان توسعه فراوان یافته است و بسیاری از كشورها با بهره گیری از فاكتورهای جذب توریسم همچون محورهای پیاده به تقویت حركتهای توریستی خود پرداخته و وضعیت خود را به ویژه از بعد اقتصادی بهبود می بخشند. نوشتار حاضر، پژوهشی تحلیلی-كاربردی و مبتنی بر روشی كمی در تحلیل داده ها است. برای تحلیل نظرات ساكنان محور از فن پرسشنامه استفاده شده است. نتایج تحلیل نشان می دهد كه محور پیاده تربیت اثرات مثبت انكار ناپذیری بر جذب گردشگری داشته و از عوامل مهم جذب گردشگری داخلی و خارجی می باشند و نیز مكانی برای تبلور فرهنگ بومی و ملی می باشند كه به دنبال خود ارتباط انسان با زمان، تداوم تاریخی، فرهنگ، سنت، هویت و خاطره را در پی دارد