تعيين روشهاي مناسب جهت برآورد تبخير و تعرق مرجع در منطقه رشت

یكی از راه های كاهش تلفات آب در مزارع، برنامه ریزی صحیح آبیاری است كه اساس آن برآورد دقیق نیاز آبیِ گیاهان می باشد. معادلاتی كه برای محاسبه تبخیر و تعرق مرجع (ET0) استفاده می شوند به دلیل ماهیت تجربی آن ها برای تمام شرایط اقلیمی مناسب نیستند. از این رو لازم است كه معادله ی مناسب هرمنطقه مشخص شود. بدین منظور در این تحقیق با استفاده از میانگین داده های لایسمتری برداشت شده در دوره های ده روزه خرداد تا شهریور در طی سه سال زراعی متوالی در مؤسسه تحقیقات برنج كشور، مقدار تبخیر و تعرق گیاه مرجع محاسبه شده و با 11 معادله تجربی موجود در نرم افزار Ref-ET با آماره های RMSE و R مورد مقایسه قرار گرفت كه به ترتیب معادلات هارگریوز، پریستلی تیلور و پنمن )فائو 22 ( با دارا بودن كمترین مقادیر RMSE 0 با داده های / 0 و 112 /117 ،0/ در هر یك از سه سال و دارا بودن مقادیر ضریب همبستگی 927 لایسیمتری به عنوان بهترین روش ها شناخته شدند. معنی دار بودن این اختلافات نیز با نرم افزار SPSS سنجیده شد كه دركل، برای فرمول های تجربیِ هارگریوز، پریستلی تیلور و پنمن )فائو 22 ( اختلاف معنی داری مشاهده نشد. در بین سه روش، فرمول تجربی هارگریوز به عنوان مناسب ترین فرمول برای منطقه ی رشت پیشنهاد شد، زیرا این روش برخلاف دو روش دیگر، روشی دمایی است و با توجه به پدیده گرمایش زمین، قادر است مقادیر تبخیر و تعرق را در آینده پیش بینی نماید كه امكان برنامه ریزی آبیاری و مدیریت آب را نیز فراهم كند. هم چنین جهت برآورد تبخیر و تعرق به روش های هارگریوز و پریستلی تیلور، به داده های ورودی كمتری نسبت به روش پنمن )فائو 22 ( نیاز است.