بررسي پارهاي از روابط تجربي در برآورد زمان تمركز (مطالعه موردي:حوضه آبخيز ورديج استان تهران)

پارامترهاي زماني از جمله پارامترهايي هستند كه در اكثر مدلهاي هيدرولوژيكي استفاده ميشوند. متداولترين پارامتر زماني مورد استفاده در هيدرولوژي زمانتمركز است، و عبارت است از مدت زماني كه آب از دورترين نقطه حوضه به نقطه خروجي برسد، و بهعنوان مهمترين عامل براي انتخاب رگبارهاي طرح هر منطقه است. محققين فرمولهاي زيادي را براي برآورد زمانتمركز پيشنهاد كردهاند كه اكثر آنها بر اساس اطلاعات محدود حوضههاي آبخيز، خاص مناطق تحت مطالعه بهدست آمدهاند و كاربرد آنها براي مناطق ديگر كه شرايط اقليم، توپوگرافي و مورفولوژيك متفاوت دارند، با شك و ترديد توام است. با توجه به اهميت زمانتمركز در برآورد سيلاب و نقشي كه سيلابها در تخريب تاسيسات، ابنيهآبي و اماكنمسكوني دارند، مطالعه زمانتمركزدر پروژههاي آبياري و زهكشي، سدسازي و هيدرولوژيشهري امري جدي محسوب ميشود. همانطور كه گفتهشد تا به حال روشهاي بسياري براي برآورد زمانتمركز ارائه شدهاست كه هدف از اين تحقيق انتخاب بهترين روش از روشهاي برآورد زمانتمركز در حوضهآبخيز ورديج در استان تهران است. جهت برآورد زمانتمركز واقعي به روش صحرايي عمل شده، به اين صورت كه پس از انتخاب بازههايي از آبراهه، زمانپيمايش آب با استفاده از محلول نمك اندازهگيري شده است، و انتخاب بهترين روش از روشهاي تجربي برآورد زمانتمركز در حوضه مورد مطالعه، درصد اختلاف مقادير بدستآمده از روابط تجربي با مقادير اندازه- گيري شده در روش صحرايي تعيين شده و مشخص شده كه برانسبيويليامز بهعنوان بهترين رابطه، جواب نسبتا خوبي را ارائه داده و روش ماكوس تا حدودي شرايط ذكر شده را دارا ميباشد.