نهادگرايي در نظريه نمايندگي در رويكرد بخش عمومي

این مقاله دو روایت اصلی قرن بیستم را كه بر حسابداری دولتی و توسعه حسابداری مدیریت موثر بوده اند، شناسایی می كند. همچنین، این مقاله بیان می دارد كه وقوع بحران مالی در بازارهای سرمایه آمریكا و انگلستان و به تبع آن افشای تقلبات و راهبردهای غلط دولتی چگونه بر همگرایی حسابداری دولتی و حسابداری مدیریت در آغاز هزاره سوم موثر بوده اند. نهاد گرایی مفهومی گسترده است كه گرایش های فكری را در اكثر علوم اجتماعی به خود اختصاص داده است. از منظر نهادی، هر بافت فكری و اجتماعی متشكل از نهادهای متعددی می باشد كه با یكدیگر در تعامل بوده و بر هم تأثیر می گذارند. دنیای حسابداری دولتی نیز از این مهم مستثنی نبوده، می توان حسابداری را به مانند بافتی متشكل از نهادهای متعدد پنداشت كه از درون باهم و از بیرون با سایر نهادهای اجتماعی و اقتصادی در تعامل می باشند. در این نوشتار سعی شده است تا مفهوم حسابداری دولتی به عنوان یك نهاد در تعامل با سایر نهادها از جمله حسابداری مدیریت بسط داده شود. در این رویكرد حسابداری مدیریت تنها ابزاری برای كنترل دولت بر كارایی و اثربخشی عملیات در نظر گرفته نمی شود بلكه مفهوم حسابداری مدیریت را تا ارتباط با نهادهای بیرونی توسعه خواهد داد. همچنین این مقاله بیان می كند نظریه نهادی نمایندگی نقش برجسته ای در مسائل مربوط به بخش عمومی حسابداری مدیریت ایفا می نماید.