كاربرد ديوار برشي فولادي در ساختمانهاي بلند با سيستم سازه اي مهار بازويي

با افزایش ارتفاع ساختمان موضوع سختی سیستم سازهاي بیشازپیش مورد اهمیت قرار میگیرد و كنترل تغییر مكانهاي جانبی و دریفت طبقات مشكل خواهد شد. استفاده از مهارهاي بازویی در ترازهاي مختلف ساختمانهاي بلند، با افزایش عمق خمشی ساختمان بهواسطه انتقال مقداري از نیروهاي واژگونی به ستونهاي خارجی، بهعنوان راهكاري مؤثر در كنترل تغییر مكانهاي جانبی شناخته شده است. هدف اصلی این مطالعه، مقایسه رفتار لرزهاي دو سیستم سازهاي مهاربندهاي كمانش ناپذیر و دیوارهاي برشی فولادي در حضور مهارهاي بازویی است. در این مقاله 30 ، رفتار لرزهاي یك ساختمان 40 طبقه با دو سیستم سازهاي فوقالذكر به همراه مهارهاي بازویی كهدر هر دو سیستم سازهاي در تراز طبقات 20 و 40 قرار گرفتهاند، بررسی شده است. رفتار لرزهاي ساختمانهاي مذكور بر اساس عملكرد آنها در زلزله با استفاده از تحلیلهاي تاریخچه زمانی بر روي مدلهاي غیرخطی سیستمهاي سازهاي فوق، توسط هفت شتابنگاشت بررسی شده است.عملكرد لرزهاي دو ساختمان از طریق مقایسه حداكثر تغییر مكان جانبی نسبی در طبقات، حداكثر تغییر مكان جانبی نسبی باقیمانده در طبقات و حداكثر شتاب مطلق طبقات مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نتایج بهدستآمده، براي دستیابی به رفتار لرزهاي قابلقبول در سیستم سازهاي مهاربندهاي كمانش ناپذیر، بهكارگیري المانهاي مهاربند كمانش ناپذیر در مقاومتهاي بسیار بالا و متعاقباً ابعاد بسیار بزرگ، ضروري است. این در حالی است كه عملكرد لرزهاي قابلقبول در سیستم سازهاي دیوار برشی فولادي و با استفاده از ورقهاي فولادي با ضخامتهاي معمول، قابل دستیابی است و به نظر میرسد كه جایگزین مناسبی از لحاظ اقتصادي براي سیستم سازهاي مهاربندهاي كمانش ناپذیر باشد.