ارزيابي لرزه اي ساختمانهاي جداسازي شده تحت اثر زلزله هاي نزديك گسل با استفاده از تحليل هاي بارافزون

جداسازي پایهي لرزهاي یك سیستم استهلاك انرژي است كه پاسخهاي لرزهاي یك سازه از قبیل شتابها و تغییرمكانهاي نسبی طبقه را كاهش میدهد. جداساز لرزهاي با دور كردن زمان تناوب سازه از زمان تناوب غالب زمینلرزهها، پاسخ سازه و در نتیجه خسارات وارده را كاهش میدهد. از طرفی تاریخچهي زمانی شتاب زمینلرزههاي حوزهي نزدیك گسل، محتواي فركانسی بالایی دارد. حركتهاي شدید زلزلهها ي نزدیك گسل كه با دامنهي بزرگ، پریود بلند و تحریكات پالسگونه مشخص میشوند، تمایل به ایجاد جابهجاییهاي بزرگ در جداساز دارند. در این مطالعه سعی میشود كه رفتار قابهاي خمشی جداسازي شدهي پایه با سه سطح حفاظتی مختلف شامل جداسازهاي سخت، متوسط و نرم تحت اثر زلزلههاي نزدیك گسل با استفاده از تحلیلهاي بارافزون، مورد مطالعه قرار گیرد و دقت این نوع تحلیلها در مقایسه با تحلیلهاي تاریخچه زمانی غیرخطی بررسی شود. به منظور انجام تحلیل تاریخچهزمانی غیرخطی از 4 گروه 7 تایی شتابنگاشت استفاده میشود. یك گروه شامل 7 ركورد زلزلهي حوزهي دور از گسل است. 3 گروه دیگر، ركوردهاي نزدیك گسل هستند كه نماینده ي 3 ویژگی مهم ركوردهاي نزدیك گسل شامل (No Pulse) و زلزله هاي نزدیك گسل فاقد پالس ،(Fling-Step) حركت پرتابی ،(Forward Directivity) مشخصهي جهتپذیري رو به جلو PSC میباشند. بعد از آن، سازههاي جداسازي شده تحت تحلیلهاي بارافزون با استفاده از دو نوع توزیع بار متناسب با شكل مود اول و قرار میگیرند. همچنین به منظور در نظرگیري اثر مودهاي بالاتر در سازههاي جداسازي شده با ارتفاع متوسط (Protective System Committee) و براي (H) براي حالت جداسازي سخت MPA براي این سازهها انجام میشود. نتایج نشان میدهد كه روش (MPA) روش تحلیل بارافزون مودال مجموعه ركوردهاي داراي پالس به علت در نظرگیري اثرات مودهاي بالاتر تطابق بهتري را با نتایج تغییرمكان نسب ی طبقات به دست آمده از تحلیلهاي تاریخچه زمانی غیرخطی نشان میدهد