اهميت و كاربرد مديريت دانش در سازمان ها و ارگانهاي نظامي

امروزه به دلیل افزایش اهمیت دانش درعرصه های مختلف زندگی، به مطالعه فرایندهای تولید دانش وعوامل ،موانع وچالش های جامعه شناسی براساس تجارب ثبت شده بیش از پیش توجه می شود به طور كلی علم به طور بی وقفه ای در حال تغییر بوده وامروزه نیز دنیای آن به ویژه از حیث شیوه های سازماندهی وعلم ورزی در حال تجربه دگرگونی های افراطی، برگشت ناپذیر وجهانی است .از این رو می توان چنین فرض كرد كه نوعی انقلاب الگویی در حوزه دانش های جدید به وقوع پیوسته به طوری كه شیوه های قدیمی تولید دانش قادر به تبین صحیح این تحولات نمی باشد.علم به شدت به فعالیتی ناهمگون، نامتجانس وباز اندیشانه بدل شده است وشیوه های تولید، توزیع ومصرف آن تغییر كرده وكنش گران و ذی نفعان جدید ومتعددی پا به عرصه علم گذاشته اند كه از رویكردهای هستی شناختی، معرفت شناختی وروش شناختی مختلفی برای كنجكاوی موضوعات دانش بهره می گیرند. بررسی ها حاكی از آن است كه مدیریت دانش موضوعی است كه در بخش خصوصی متولد یافته و رشد نمودهاست. از این رو اهمیت این علم در سازمانها و نهاد های دولتی خاصه ارگانهای نظامی و انتظامی كمتر مورد توجه قرار گرفته است. این مسأله را می توان از تعداد مقالات كتب و ... استناد نمود كه كمتر به بحث مدیریت دانش در سازمان های دولتی و نظامی پرداخته اند. اگر با دقت بیشتری به رسالت مدیریت دانش بنگریم متوجه می شویم كه مزیت رقابتی پایدار در آینده دانش خواهد بود. از این رو باید توجه گردد دانش ایجاد شده در سازمان باید به افراد و سایر بخش هایی كه نیازدارند، به شیوه های مختلف انتشار یابد. در نهایت، سازمان باید زمینه های استفاده از دانش موجود را بیابد. امروزه بسیاری از مدیران، نقش اساسی دانش را در عملكرد سازمانها ودنبال كردن اهداف استراتژیك سازمان درك كرده اند. برای سازمان ها و رهبران آن ها مهم است بدانند كه آیا سازمان آن ها آماده است یا نه و از كجا باید شروع كنند. سازمانهائی كه توانائی مقابله و انطباق با تغییرات ایجاد شده را داشته باشند می توانند به نحو مطلوب از منفعت های بالقوه آنها نهایت استفاده را كسب نمایند . این مسئله در سازمانها و ارگانهای نظامی به واسطه شرایط حساس و خاصشان در تأمین امنیت ملی كشور بسیارحیاتی بوده و این سازمانها باید با استفاده از این دانش توانمندیها و كارایی هایشان را ارتقا دهند. این مقاله به دنبال تبیین این موضوع می باشد كه با توجه به نقش حساس سازمانها و ارگانهای نظامی در تولید امنیت كشور، مدیریت دانش می تواند نقش مهمی در ارتقای توانمندی ها و وظایف سازمانهای نظامی ایفا نماید. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی تحلیلی است است كه در آن تحلیل اسناد یعنی تجزیه عوامل و رابطه آنها با یكدیگر بر اساس مطالعات كتابخانه ای انجام می شود.