نقش مواد و مصالح ساختماني پايدار در جذب و ذخيره انرژي هاي تجديد پذير (نو) در ساختمانهاي مسكوني ايران

معماری ایران همانند معماری سایر ملت ها و فرهنگها سازماندهی آگاهانه فضاست. سازماندهی : اقدامی فرآیندی و پردازشی است. یكی از عواملی كه در این فرآیند نقش مهمی ایفا می كند مواد و مصالح ساختمانی است. در سالهای اخیر احداث و تخریب ساختمنها همواره هزینه های هنگفتی را به خود اختصتص داده و صرف انرژی های فراوانی را موجب شده است. ( تقریبا پنجاه درصد از همه منابع مصرفی كره زمین در حوزه ساختمان بكار می رود). صرف انرژیهای زیاد و رویارویی با حجم بالای نخاله ها و پسمانهای ساختمانی معضلی است كه بسیاری از كشورهای جهان از جمله كشورمان ایران را با مشكلات زیست محیطی مواجه ساخته است. مساما استفاده از مواد و مصالح پایدار ( تجدید پذیر ) به میزان زیادی می تواند هم به لحاظ قابلیت استفاده مجدد در بنا ، تجزیه و بازگشت به چرخه طبیعت ، سازكاری با محیط زیست و نیز به لحاظ صرفه جویی در مصرف انرژی ، جذب و ذخیره و بكارگیری انرژیهای طبیعی ، راهكاری جهت برون رفت از این معضل باشد. و از آنجائیكه یكی از منابع مهم برای استخراج اصول معماری پایدار ، ارزشهای پیدار نهفته در معماری سنتی هر منطقه است. و كشور ایران نیز در این خصوص دارای منابع بسیا غنی می باشد . بنابراین در این مقاله سعی گردیده به جستجوی جنبه های كالبدی و محیطی موجود در این بناها (بالاخص مواد و مصالح ساختمانی پایدار استفاده شده در آنها) در اقلیمهای چهارگانه پرداخته تا با بررسی و تحلیل آنها با توجه به خواص ، نوع جنس و محل كاربردشان در بنا بتوانیم به نقش و كتركردشان در جذب ، ذخیره و نگاهداشت انرژی های تجدید پذیر (نو) و در نهایت بكارگیری این انرژی در ساختمان دست یابیم. دلیل انتخای=ب خانه های سنتی وجود پتانسیل مناسب در عناصر كالبدی این بناها در بهره گیری از انرژیهای پاك است. روش گرد اوری اطلاعات در این مقاله تركیبی از روش كتابخانه ای و میدانی است.