تأثير آموزش خانواده بر سلامت رواني والدين داراي كودك عقبمانده ذهني آموزش پذير

در عصر حاضر معلولیتها از جمله عقبماندگی ذهنی از حادترین مسائل جوامع است، خانوادههای با چنین فرزندانی بار عاطفی سنگینی رامیكشند، لذا پژوهش حاضر به بررسی تأثیر آموزش خانواده بر سلامت روانی والدین كودكان عقبمانده ذهنی آموزشپذیر پرداخته شد. در اینپژوهش گروه آزمایش(یك مدرسه) به روش تصادفی خوشهای از بین كلیه مدارس استثنایی شهر كرمانشاه انتخاب شد و والدین كودكان گروهگواه با توجه به سن مادران هنگام بارداری، تحصیلات و ترتیب تولد و میزان تحصیلات پدر، از دیگر مدارس با گروه آزمایش همتراز شد. كلاس آموزش خانواده به مدت 10 جلسه 2 ساعته برای والدین گروه آزمایش اجرا گردید و پس از آموزش، سلامت روانی هر دو گروه با استفاده از آزمون 28-GHQ-اندازهگیری شد و با استفاده از آزمونtمستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد كه در سطح0/05بین نمرات پیش آزمون پس آزمون در خرده مقیاس علائم جسمانی، اضطراب و بی خوابی، كاركرد اجتماعی، افسردگی تفاوت معنیدار ایجاد شده است، به طوری كه سلامت عمومی گروه آزمایش بیشتر از گروه گواه بوده و این نشان دهنده تأثیر مثبت آموزش خانواده در سلامت روانی والدین كودكان عقب مانده ذهنی آموزشپذیر است. خانواده كودك عقبمانده ذهنی به لحاظ داشتن كودك عقبمانده ذهنی، با دیگر خانوادهها متفاوت است لذا توجه به مداخلات زودرس و مشاوره با خانوادههای كودكان عقبمانده ذهنی در حقیقت مهمترین گام برای موفقیت هر گونه برنامه مداخلهای پیش از دبستان و دبستان است.