هنر كاشيكاري اسلامي و تاثير ايلخانيان و تيموريان در گسترش آن

تزئینات كاشیكاري در بناهاي اسلامی همواره گنجینه هاي با ارزشی هستند كه نمایانگر عقاید مذهبی و فرهنگی هنرمندان بوده و علاقه، ذوق و سلیقه ي آنان را در جلوه گر ساختن اعتقادات مذهبی شان، نشان می دهد . این هنر از دیر باز در ایران مرسوم بود، لیكن در دوره ي ایلخانیان و تیموریان به حد كمال خود رسید. در این اعصار بود كه كاشی معرق، هفت رنگ، زرین فام و معقلی توسط هنرمندان كاشیكار ابداع و مرسوم شد . بكارگیري این كاشیها با طرحهاي گیاهی، خطوط بنایی، كوفی و خوشنویسی به خصوص به خط ثلث و با مفاهیم و مضامین دینی در بناهاي مذهبی بكار گرفته شد. پژوهش حاضر سعی دارد با پرداختن به تنوع كاشیهاي این عصر و نقوش و عناصر تزئینی مذهبیآن، به اهمیت تزئینات كاشیكاري در بناهاي مذهبی پرداخته و با اشاره به خدمات شایسته حكام مسلمان ادوار ذكر شده،آثار هنري برجسته ي مربوط به كاشیكاري را در بناهاي مساجد آن دوره معرفی كند. دراین راستا جهت تحقق این هدف،با استعانت از شیوه كتابخانه اي به تفحص و تحقیق در این زمینه می پردازیم.