امكان سنجي وقوع ناپايداري هاي دامنه اي در ارتفاعات شمال شرقي ايران ( مطالعه موردي حوضه كوهستاني جاغرق واقع در بينالود مياني )

ناپایداری های دامنه ای در نواحی كوهستانی ایران از رخدادهای مكرر هستند و به جهت آسیبی كه بر اراضی و باغات، شهر ها، جاده ها و بزرگراه ها ... وارد می آورند، دارای اهمیت بسیار زیادی می باشند. بروز این ناپایداری ها در نواحی كوهستانی با توجه با تشدید كاربری زمین و استقبالی عمومی از مناطق ییلاقی واقع در این نواحی و بادرنظرداشتن جاذبه های گردشگری در كنار وجود دسازند های دست ودسطحی ، ممكن است منجر به مخاطرات محیطی و كاتادستروفیسر گردد. در این پژوهشی تجربی روش تحلیلی ، و به شیوه استقرایی است و به امكان دسنجی وقوع ناپایداریهای دامنه ای در حوضه آبریز جاغرق واقع در استان خراسان رضوی و در جنوب غربی مشهد می پردازد، براساسی عملكرد حاصل از بكار گیری مدلی آن بلاگان با استفاده از عواملی نظیر توپوگرافی - زمین شناسی - كاربری زمین - - شبكه زهكشی رودخانه ای - - گسل ها و پوشش گیاهی ، ابتدا به ایجاد نقشه های واحد های كاری پرداخته ودر نهایت پهنه بندی حوضه مورد مطالعه به دسه پهنه مستعد در بروز ناپایداریهای دامنه ای ( منطقه با خطر كرم ا بامساحت ۱ بار ۹ درصد، منطقه با خطر متوسط اا بامساحت ۳۶. ۴۲ درصد و منطقه قابل توجه با خطر زیاد با مساحت ۴۷.۸۳ درصد ) صورت گرفت . طبق نتایج حاصل از پهنه بندی و هم چنین در نظر گرفتن ویژگی های زمین شنادسی منطقه و جنس دسنگ بستر دامنه ها به همراه برردسی مسائل هیدرولوژیكی به لحاظ افزایش بار دبی در فصول خاصی و بارش هایی شدید كوهستانی حوضه و نیز تغییر كاربری زمین به خصوصی بر روی شیب دامنه ها شرایط را برای وقوع هر چه بیشتر ناپایداری های دامنه ای بوپژه پدیده لغزش دردسطح منطقه بوجود می آورد كه لزوم برنامه ریزی جهت مقابله با این ناپایداری ها برای كاهش خسارات احتمالی ناشی از آن ضروری به نظر می رسد.