تحليلي آماري بر تغييرات درازمدت تبخير تعرق گياه مرجع و بررسي اثرات خودهمبستگي بر نتايج آزمونهاي روند؛ مطالعه موردي غرب و جنوب غرب ايران

تبخير تعرق یكي از مؤلفههاي اصلي چرخه هيدرولوژیكي است كه شناسایي تغييرات آن اطلاعات ارزشمندي را براي مطالعاات - هيدرولوژیكي، برنامهریزي آبياري و مدیریت منابع آب فراهم ميآورد. در این تحقيق، روند تغييرات سااننه تبخيار تعارق گيااه - مرجع ) ET0 ( در پانزده ایستگاه سينوپتيك در غرب و جنوبغرب ایران طي سالهاي 1331 تا 1333 با استفاده از آزمونهااي كندال، اسپيرمن و من كندال رتبه اي مورد تجزیه و تحليا رارار گرفات. همنناين، ا ارات واهم خودهمبساتگي بار نتاای - آزمون هاي روند با استفاده از روش pre-whitening مورد بررسي ررار گرفت. نتای نشاان داد كاه روناد تغييا رات ET0 در 33 درصد از ایستگاههاي مورد مطالعه افزایشي بوده است. روندهاي معنيدار ET0 فقط در سه ایستگاه خرم آباد، شاهركرد و زنجاان 6 ميليمتر در روز در هر سال مشاهده گردید. روندهاي معنيدار / 6 و 660 /660 ،6/ به ترتيب به ميزان 610 ET0 عموماً از دهاه پنجاه آغاز شده كه ميتواند به روند صعودي معنيدار سرعت باد مرتبط باشد. همننين نتای این تحقيق واكي از آن است كاه آزمون كندال وساسيت بيشتري نسبت به آزمون اسپيرمن به خودهمبستگي در دادههاي ET0 دارد.