نقش ايران در مقابله با گسترش تسليحات هسته اي

بی شك موافقت نامه های كنترل تسلیحات هسته ای، از گسترش سلاح های نظامی جلوگیری و مانع تولید و كاربرد این گونه سلاح ها، در راستای جنگ افروزی بیشتر خواد داشت. لكن با وجود این گونه توافق ها، دولت ها به منظنوز افزایش امنیت داخلی و بین المللی خود، از قدرت نظامی كه سلاح هسته ای برای آنها فراهم می آورد، چشم پوشی نخواهند كرد. آنها معتقدند كه با داشتن سلاح های هسته ای می توان به حداكثر قدرت و امنیت رسید. و به منظور دفاع از منافع ملی و افزایش امنیت در برابر زور و تهدید می بایست متوسل به ساخت تسلیحات هسته ای شد. در این مقاله ضمن بیان این مطلب كه كشور جمهوری اسلامی ایران یكی از مخالفان گسترش تسلیحات هسته ای و اصلاح ایده «سلاح هسته ای قدرت می آورد» می باشد، با اجرای دقیق مفاد پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای (ان پی تی) توسط ایران، كه به نوعی جهت حفظ صلح موجود و الگو سازی برای دیگر دول، مبنی بر اجزای تعهدات مفاد پیمان می باشد، پرداخته خاهد شد. همچنین دكترین و تدابیر خاص اندیشیده شده توسط ایران، كه منجر به عدم اشاعه تسلیحات هسته ای برای برقرار صلح واقعی در جهان و به ویژه خاورمیانه خواهد شد، تبیین می گردد. برنامه حركت به سمت خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای كه عمیقاً از سوی ایران و همچنین تمام دنیا مورد حمایت است نیز، مورد بحث قرار خواهد گرفت. هر چند نابودی كامل تسلیحات هسته ای در جهان امروزی، واقع گرایانه نیست ولی نتیجه این گفتار بر آن است، برای منع گسترش تسلیحات هسته ای ازطریق الگوپذیری از كشور ایران و تغییر نگرش كشورها نسبت به سلاح هسته ای در مقابل دكترین و نظرات ارائه شده توسط جمهوری اسلامی ایران، راهكاری ارائه دهد.