بررسي رابطه بين مديريت دانش و كارآفريني سازمان

دانش و فناوری نقش فزاینده ای در توسعه جوامع ایفا می كند و جهان به سوی عصر دانایی محوری پیش می رود. در واقع مدیریت دانش نظامی است كه مستلزم تخصیص ویژه ای است و این تخصیص در اغلب سازمانها یافت نمی شود از طرفی امروزه با توجه به رقابتی كه در بین سازمانها و جوامع مختلف وجود دارد و همچنین حركت بسوی جهانی فناورانه و تكنولوژیك، كسانی برنده بازی هستند كه بتوانند تخصص دانش خود را به شكلی خلاقانه در همه عرصه ها بكار گیرند و این امری است كه مدیریت دانش می تواند به آن جهت داده و در ایجاد آن نقش ایفا كند. مدیریت دانش و كارآفرینی فرآیندی است كه به سازمان كمك می كند تا اطلاعات و تخصص های مهمی كه قسمتی از حافظه سازمان هستند را شناسایی، انتخاب، سازماندهی، توزیع و منتقل نمایند. سازمان ها می بایست عوامل كلیدی افزایش نوآوری در فرآیند و تولید را شناسایی كنند. این عوامل در برگیرنده كارآفرینی سازمانی، استراتژی كسب و كار، یادگیری سازمانی و مدیریت دانش می باشند. در واقع، فرصت های آینده با تركیب نمودن حوزه های كارآفرینی و مدیریت دانش قابل كشف و دستیابی است. هنگامی كه سازمان به نحوی كارآمد این تركیب را حفظ نماید، احتمال دست یابی به نوآوری و توسعه شایستگی های جدید افزایش می یابد. اتخاذ جهت گیری كارآفرینانه، توانایی سازمان ها برای تبدیل دانش به نواوری، بهبود شایستگی و به طور كلی اثربخشی سازمان ها را افزایش خواهد داد. در این مقاله با مرور ادبیات موضوع رابطه بین مولفه های مدیریت دانش از خلق دانش تا بهره برداری از دانش با كارآفرینی سازمانی مورد بررسی قرار گرفته و یافته ها نشان می دهد كه كاربرد مدیریت دانش در كارآفرینی سازمانی نقش مؤثری ایفا می كند.