بررسي رابطه علي كمال گرايي با خود ناتوان سازي تحصيلي با نقش واسطه اي خود تنظيمي انگيزشي شناختي و فراشناختي

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه علی كمال گرایی با خودناتوان سازی تحصیلی با نقش واسطه ای خودتنظیمیانگیزشی، شناختی و فراشناختی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر شیراز می باشد.نمونه پژوهش شامل 428 دانش آموز (260 پسر و168 دختر) مقطع متوسطه شهر شیراز بودند كه با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های خودناتوان سازی تحصیلی (1982)، مقیاس كمال گرایی مثبت و منفی تری-شورت وهمكاران (1995) و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (1991) استفاده شد. برای بررسی پایایی ابزارها از ضریب آلفای كرونباخ استفاده شد. ضریب آلفای كرونباخ مقیاس كمال گرایی برابر با 0/82 خودتنظیمی 0/86 و خودناتوان سازی 0/83 محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل مسیر استفاده شد.بر اساس نتایح به دست آمده، كمال گراییمثبت رابطه منفی و كمال گرایی منفی رابطه مثبت و معناداری با خودناتوان سازی دارد. نتایج حاكی از نقش واسطه ایجهت گیری بیرونی، تفكرانتقادی، خودكارآمدی، اضطراب، تنظیم فراشناخت و سازماندهی در رابطه با كمال گرایی باخودناتوان سازی بود. بر این اساس در حضور متغیر كمال گرایی مثبت، خودناتوان سازی كاهش، و در حضور كمال گرایی منفی،خودناتوان سازی افزایش خواهد یافت.