مدلسازي جداسازي نيتروژن از گاز توسط تكنولوژي غشايي ( مورد مطالعاتي گاز خوراك پتروشيمي زاگرس )

بيشترين داده هاي جذب سطحي بوسيله معادله كلاسيك لانگمور بسيار خوب شرح داده شده است. انتقال جرم از ميان غشاء براي سطح نفوذ معمولا بوسيله معادله استفان ماكسول به خوبي مدل مي شود. يكي از مشكلات عمده كه در مراحل جداسازي و تفكيك فرايندهاي غشايي همراه ميباشد و منحصر به كاربرد گسترده در فرايندهاي صنعتي است، كاهش در سرعت جريان ميباشد. اين كار بعلت تشكيل محلول غليظ شده نزديك سطح غشاء رخ مي دهد. به افزايش و تجمع ذرات كندرو در سطح غشاء پلاريزاسيون غلظتي مي گويند. به منظور حل معادله انتقال جرم، پروفايل سرعت بايد مورد ارزيابي قرارگيرد. براي پيشبيني ميزان رشد لايه مرزي پلاريزاسيون غلظتي در امتداد يك غشاء لوله اي حل عددي معادلات نايوراستوكس كوپل شده و معادلات انتقال جرم، توسعه داده شده است. مكانيسم هاي انتقال جرم بوسيله معادله دوبعدي نفوذ از طريق روابط رياضي ارزيابي ميشود. بوسيله نرم افزار مطلب معادلات دوبعدي تفاضلات محدود حل گرديد. هدف اين مطالعه بررسي كميتي و اثرات شرايط عملياتي متفاوت ( بعنوان مثال عدد رينولدز) روي ضخامت لايه مرزي غلظتي در طي يك جريان متقاطع مي باشد.