پهنهبندي كيفيت منابع آب غرب كوهسرخ ( شمال كاشمر) با استفاده از شاخص كيفي GQI در محيط GIS

امروزه رشد روز افزون جمعیت و محدودیت منابع آب شیرین، باعث اهمیت ارزیابی منابع آبی از لحاظ كیفیی و كمیی بیویده در مناطق خشك شده است. آب آشامیدنی با استفاده ازشاخصهای كیفی متعدد، از نظر خواص فیزیكیی، شییمی ایی و بیولیوییكی قابل بررسی میباشد. حد مجاز غلظت یونها در آب آشامیدنی توسط سازمان جهانی بهداشت ) WHO ( مشخص شده است. در این تحقیق برای بررسی تعدادی از پارامترهای شیمیایی و تهیهی نقشهی كیفیت آب زیرزمینی غرب منطقهی كوهسیر واقیع در شمال كاشمر، از شاخص كیفیت آب زیرزمینی (Groundwater Quality Index= GQI) استفاده شده است (Babiker et al.,2007) . تعیین GQI از طریق نرمال كردن و اندیس گذاری 6 پیارامتر شییمیایی میر ر در كیفییت آب شیرب از جملیه TDS ، ، ، ، ، و مقایسهی آنها نسبت به اسیتاندارد سیازمان جهیانی بهداشیت ) WHO ( در سیستم اطلاعات جغرافیایی ) GIS ( انجام شده است. مقدار شاخص GQI در منطقهی غیرب كوهسیر بیین 33 تیا 44 متغییر بوده و بیانگر این است كه در مجموع آبهای زیرزمینی منطقیه ی میورد مط العیه از نظیر اسیتانداردهای آب آشیا میدنی در ردهی كیفیت مناسب تا قابل قبول قرار میگیرند. نقشهی كیفیت آب زیرزمینی نشان می دهد كه شاخص كیفی GQI از طیر فین بیه سمت مركز )از طرف ریوش در شرق و بند قراء در غرب به سمت كریز و پایین دره در مركز منطقه مورد مطالعه( كاهش یافتیه است، كه میتواند متأ ر از عوامل زمینشناسی )لیتولویی، جهت جریان( و همچنین عوامل بشرزاد باشد.