رابطه يادگيري خود تنظيمي و اميد تحصيلي با عملكرد تحصيلي دانش آموزان مقطع متوسطه منطقه درودزن

هدف از انجام پژوهش حاضر تبیین رابطه بین یادگیری خودتنظیمی و امید تحصیلی با عملكرد تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه منطقه درودزن بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع كاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل كلیه دانش آموزان مقطع متوسطه منطقه درودزن به تعداد 1435 نفر (664 نفر پسر و 771 نفردختر) در سال تحصیلی 94-1393 بود كه با استفاده از جدول مورگان تعداد 304 نفر به عنوان حجم نمونه برآورد شد. این تعداد با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های یادگیری خودتنظیمی پنتریچ و دی گروت، امید تحصیلی سامانی و سهرابی و عملكرد تحصیلی فام و تیلور استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره به شیوه همزمان استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بین یادگیری خودتنظیمی و امید به تحصیل با عملكرد تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. از بین ابعاد یادگیری خودتنظیمی بین بعدهای (خودكارآمدی، ارزش تكلیف، راهبردهای شناختی و راهبردهای فراشناختی) با عملكرد تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همجنین یافته ها نشان داد یادگیری خودتنظیمی و در میان ابعاد آن بعدهای ارزش تكلیف، راهبردهای شناختی و راهبردهای فراشناختی به طور مثبت قادر به پیش بینی عملكرد تحصیلی دانش آموزان می باشند.