ارزيابي تاثير طول و زاويه نصب ميخها در پايدارسازي ديواره گود به روش ميخكوبي با استفاده از تحليل عددي

در بسیاری از پروژههای شهری و ساختمانی به دلیل محدودیت ابعاد زمینهای شهری لازم است كه زمین به صورتی خاكبرداری شود كه جدارهای آن قائم یا نزدیك به قائم باشد. بر این اساس این گودبرداریها با مشكل پایداری دیوارهها مواجه هستند. یكی از تكنیكهای پایدارسازی دیوارههای قائم كه در پروژههای شهری رواج پیدا كرده تكنیك میخكوبی است. در این تكنیك، جدارههای خاكی ناپایدار ناشی از خاكبرداری با استفاده از شبكهای از میلگردهای فولادی كه تا عمق مشخصی در خاك فرورفته و در پوششی از دوغاب سیمان قرار دارد پایدار میشود. روش میخكوبی به عنوان روشی انعطاف پذیر، سریع و اقتصادی نسبت به سایر روشهای پایدارسازی جدارههای قائم و شیبدار در سال های اخیر افزایش چشمگیری داشته است. خرابی گودبرداریهای پایدار شده به روش میخكوبی در برخی از پروژهها نشان میدهد كه نیاز به مطالعه بیشتر در زمینه طراحی و اجرای این سیستم نگهداری میباشد. در این تحقیق با استفاده از نرمافزار FLAC2D یك سری مدل عددی از دیواره گود ساخته شده است. با تغییر طول و زاویه نصب میخها نسبت به افق، تاثیر این دو پارامتر بر پایداری دیواره گود و میزان جابجایی دیواره مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان میدهد كه در اعماق مختلف با افزایش طول میخها ضریب اطمینان دیوارههای میخكوبی شده افزایش مییابد كه این افزایش ضریب اطمینان در اعماق كمتر بیشتر دیده میشود. همچنین مشاهده شد كه جابجایی افقی دیواره با افزایش عمق گود، افزایش و با افزایش طول میخها كاهش می یابد و زاویه بهینه نصب میخها نیز با توجه به بررسیهای انجام گرفته به عمق گود وابسته است.