رابطه انسجام خانواده و كيفيت زندگي با شادكامي معلمان مدارس ابتدايي شهرستان مرودشت

شادكامی از بنیادی ترین مفاهیم روانشناسی مثبت گرا است. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان پیش بینی شادكامی توسط انسجام خانواده و ابعاد كیفیت زندگی شامل سلامت جسمی، سلامت روانی، ارتباط اجتماعی و محیط زندگی بود. این پژوهش از نوع همبستگی و مشاركت كنندگان درپژوهش، 150 نفر از معلمان زن دبستانهای شهرستان مرودشت بوده كه به روش خوشه ای نمونه گیری شدند. ابزارهای مورد استفاده دراین پژوهششامل سه مقیاس انسجام خانواده، كیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه شادكامی آكسفورد بود. یافته ها نشان داد كه بین انسجام خانواده و دو بعد سلامت جسمی و سلامت روانی كیفیت زندگی و انسجام خانواده و شادكامی و همچنین بین ابعاد مختلف كیفیت زندگی و شادكامی رابطه مثبت درسطحP<%1وجود دارد. با استفاده از تحلیل رگرسیون چند گانه به شیوه همزمان میزان پیش بینی شادكامی توسط انسجام خانواده وكیفیت زندگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد كه هر چهار بعد كیفیت زندگی پیش بینی كننده مثبت شادكامی بودند. اما انسجام خانواده از چنین قدرتی برخوردار نبود. بنابراین می توان گفت كه با ارتقاء كیفیت زندگی معلمان، شادكامی آنها افزایش خواهد یافت