بررسي اصول و ارزيابي قيمت گذاري دانش فني براي تجاري سازي يك فن آوري

چكیده ارزشیابی و قیمت گذاری دانش فنی از جمله فعالیتهای دشوار میباشد. پیچیدگیهای مرتبط با فناوری و دانش فنی، بسیاری از سازمان های توسعه دهنده و دارنده فناوری را از قیمت گذاری علمی منصرف ساخته است. از سوی دیگر استفاده از روش های معتبر علمی برای قیمت گذاری، این بنگاهها را بر آن داشته است تا به منظور موفقیت بیشتر در تجاری سازی دانش فنی، از چنین روشهایی استفاده نمایند. امروزه نسبت زیادی از دارایی های شركت ها نامشهود است. سازمانهای تحقیق و توسعه مستقل كه برای توسعه و تجاری سازی فناوری ایجاد میگردند مأموریت حمایت فناورانه و نوآورانه از صنایع را از طریق انجام توسعه و تجاری سازی فناوری بر عهده دارند. در راستای تجاری سازی و به بازار رسانی فناوری توسعه یافته یكی از الزامات قیمت گذاری دانش فنی میباشد. مدیران و حسابداران در تعیین ارزش دارایی های شركت ها دچار مشكلاتی می شوند كه در گذشته به ندرت وجود داشت. اكثر روش شناسی های موجود برای اندازه گیری و قیمت گذاری دارایی های نامشهود و سرمایه فكری، از درون پژوهش در حوزه های اقتصاد، مدیریت، حسابداری، مهندسی و غیره برخواسته است. نتیجه این فرایندها دستیابی به برخی چارچوب ها و الگوهای سنجش است كه برای توسعه توانمندی های بخش اقتصاد و سنجش دارایی های فكری قابل استفاده اند. تاكنون روش ها و رو كیردهای متنوعی برای قیمت گذاری دانش فنی و فناوری ارائه شده است كه برخی از انها عبارتند از روش هزینه محور،روش درامد محور،بازار محور ، روش مبتنی بر اختیار معامله، روش بلك شولز، روش درخت دوجمله ای وروش شبیه سازی مونت كارلو برخی از این روش ها كمتر مبتنی بر محاسبات ریاضی اند و به روش های كیفی موسوم هستند. برخی نیز بر پایه محاسبات ریاضی نسبتاً پیچیده ای هستند. در این مقاله، مطالعه ای درباره روش های مرسوم قیمت گذاری كه نام انها ذكر گردید و نقاط ضعف و قوت هر كدام از این روش ها انجام شده است همچنین در این مقاله عوامل مؤثر بر انتخاب روش قیمت گذاری فناوری بیان شده است. مقدمه با آغاز قرن بیست و