مقايسه ميزان اثر بخشي مشاوره زناشويي به شيوه شناختي و ارتباطي ستيردر كاهش تعارضات زناشويي زنان در حال طلاق

هدف پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه میزان اثر بخشی مشاوره زناشویی به شیوه شناختی و ارتباطی ستیر در كاهش تعارضات زناشویی زوجین درحال طلاق شهر مرودشت بوده است. طرح پژوهشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بوده و آزمودنیها از بین زوجینی انتخاب شدند كه درسال 1388 توسط دادگاه، جهت طلاق به واحد كاهش طلاق بهزیستی شهرستان مرودشت ارجاع داده شده بودند. جهت تعیین نمونه از روشنمونهگیری به صورت تصادفی، 30 زوج از كسانی كه در سه ماه شهریور، مهر و آبان به این واحد مراجعه و نمره بالاتری از پرسشنامه تعارضات زناشوییMCQكسب نموده بودند، به عنوان نمونه انتخاب و سپس این افراد به صورت تصادفی در سه گروه 10 زوجی تقسیم شده و 20 زوج در گروه آزمایش( 10 زوج گروه ارتباطی و 10 زوج گروه شناختی) و 10 زوج در گروه كنترل قرار داده شدند. سپس دو گروه آزمایش(ارتباطی ستیر و شناختی) با توجه به دیدگاه مربوط(ویرجینیا ستیر و شناختی بك) در هفت جلسه 120 دقیقهای شركت داده شدند. در این پژوهش از پرسشنامه تعارضات زناشویی براتی و ثناتی( 1375 ) استفاده شد. پس از جمع آوری دادهها و تجزیه و تحلیل آنها، از طریق آمار توصیفی و استنباطی، نتایج نشان داد كه روش مشاوره شناختی و ارتباطی ستیر در كاهش تعارضهای زناشویی مؤثر واقع شده ( p <0/01ولی تفاوت معناداری بین اثر بخشی دو روش بدست نیامد