استفاده آب هاي سطحي تهران در كشاورزي و مسائل مرتبط با آن

تهران يكي از پايتخت هاي جهان مي باشد كه در منطقه نيمه خشك واقع شده است و داراي حوضه آبريزي به وسعت ٥٧٩ كيلومتر مربع در شمال، شرق و جنوب شرق شهر است كه آب هاي سطحي را جمع آوري مي نمايد. تعداد زيادي آلوده كننده نقطه ايي و غير نقطه ايي بدون كنترل كيفي وارد اين شبكه مي شود كه كشاورزان به طور غير قانوني آب آن را مورد استفاده قرار ميدهند. در اين مقاله، نويسنده به عنوان يك مطالعه موردي سعي مي نمايد كه استاندارد آب مورد مصرف كشاورزي ايران را با بعضي استانداردهاي بين المللي و منطقه ايي مقايسه نموده و نقاط ضعف و كمبود را در استاندارد محلي آشكار سازد. حاصل مقايسه استانداردهاي محلي و بين المللي با داده هاي كيفي آب شبكه كه توسط نويسنده و همچنين سازمان آب تهران مورد آزمايش قرار گرفته نشان مي دهد كه كليفرم و تخم انگل زنده دو مسئله مهم در استفاده از اين آب جهت مصارف كشاورزي مي باشد. و در خاتمه پيشنهادهايي براي استفاده بهينه از آب اين شبكه جهت مصارف كشاورزي ارائه گرديده است تا مشكلات كمتري براي مصرف كنندگان ايجاد نمايد.